Fruit fabriek

Op een bedrijf moet gewerkt worden. Op deze werft doen de mensen aan bouwen, en de insecten aan fruit fabriceren. Dat laatste geldt als seizoens-arbeid, en momenteel heerst er top-drukte in die busines. Het is leuk om in het fruit eens een bedrijfsbezoekje af te leggen. Dat levert dit soort foto's op.
Wij waren op bezoek bij de afdeling bramen.

Foto's

Gisterenavond nog een paar foto's gemaakt van de bloemen in de tuin. O.a. van de lavendel. Ook hier heb ik een aardige verzameling van, maar liefst 7 soorten. (Wie zegt dat je niet veel kan in een kleine tuin?) De een doet het beter als de ander, maar allemaal maken ze wel bloemen elk jaar.

Meestal ruiken lavendels ook naar lavendel, op 1 na. Van mijn moeder kreeg ik een jaar of 4 geleden een citroen-lavendel. Als je je hand er langs haalt ruikt hij inderdaad heftig naar citroen. Erg lekker. Hij zou niet winterhard zijn, maar bij mij komt hij elk jaar terug. Ik ben dan ook niet zo opruimerig in het najaar en laat alles staan en liggen in de tuin. Dit heeft tot gevolg dat er een lekker isolerent laagje ontstaat in mijn tuin en ik dus vaker mag genieten van 1-jarige die meer-jarig worden.


En dan heb je nog de diverse namen van lavendel. De meest bekende is Hidcote. Dat is degene die op de foto hierboven staat. Van de rest weet ik de namen niet. Zou ik wel moeten, want de naam krijg ik er altijd bij als ik de plant krijg, maar ik ben niet zo geinteresseerd in namen. Alleen deze, die onthoud ik wel. Alhoewel het niet zijn merknaam is, maar meer een aanduiding van de soort. Heb je het al geraden? Kuiflavendel natuurlijk, wat anders....


Verder wil ik jullie de laatste akelei van het seizoen niet onthouden. Ze staan inmiddels in diverse kleuren in de tuin. Alleen een akelei met geel staat er nog niet. Maar misschien komt dit nog in de toekomst. Veel mensen vinden akelei onkruid, en eigenlijk is het dat ook. Het zaait zeer makelijk uit. Neemt niet weg dat het zo vrolijk staat in het voorjaar. Op onze werft mag het dus naar hartelust groeien, en help ik het verspreiden van het zaad zelfs.

Flatgebouw

Vandaag de bruidsluier gesnoeid. De waterkoet is klaar met broeden. Van de 4 eieren zijn er 3 uitgekomen. De plant moet echt rigoreus ingekort worden. Dus vandaag heb ik hem flink gesnoeit, en morgen ga ik hem ondanks onze principes tegen gif, toch maar vergiftigen. Ik heb gewoon geen tijd om hem 5x per jaar kort te wieken.

Tijdens het snoeien wist ik dat ik het nest van de waterkoet tegen zou komen. Blijkt dat de bruidsluier een echt flatgebouw is. Er zitten wel 4 nesten in, tenminste, zoveel heb ik er tot nu toe gevonden. Eentje balanseerd op de rand van het hek. En ter isolatie is er plastic in verwerkt. Weten we meteen wie de zaagselzakken sloopt die onder de bruidsluier staan.

Rozen

Ik kan het nooit nalaten om de in de winter verkregen planten over te houden om ze in het voorjaar te planten in de tuin. Vooral rozen doen het goed.

Daarnaast probeer ik ook altijd om een stekje te maken van een bos rozen die ik gehad heb. Dit resulteert in een collectie van inmiddels 13 rozen. Is wel genoeg zou je denken. Maar ja, je weet maar nooit wat er nog op je pad komt.

Deze is het resultaat van een kamer-roosje wat ik 2 winters geleden heb gehad. Vorig jaar is ze in de tuin gegaan, en dit jaar beloont ze me met mooie bloemen. Ook de rest doet het heel erg goed. De klimroos onder ons balkon heeft inmiddels de bovenkant gehaalt, dus hebben we een heerlijk zoete geur als we buiten op ons balkon vertoeven. Wat wil je nog meer?

Klusjes

Op de werft moeten ook allerlei klusjes gebeuren voordat we op vakantie gaan. Een daarvan is de tuin zomerklaar maken. In het voorjaar was ik van plan om de bruidsluier van de buren weer flink te kortwieken, maar vondt een nest van een waterkoetje, en besloot dus eerst maar even het gezin met rust te laten ipv het mes in de bruidsluier te zetten.

Waarschijnlijk is dit mijn lot dit jaar, want toen ik vanmorgen dacht de druifen even onderhanden te nemen bleek dat we een nest hadden dat bewoont wordt door een merel. Toch maar even de druif flink ingekort, op de plek rond het nest na. Ze zat zich heel stil te houden in de hoop dat ik haar dan niet zou zien. Ik kon het niet nalaten om even een foto te maken.

Resi's reis-schema

Ik heb er zo'n zin in. In eerst instantie was Patrick natuurlijk helemaal tegen het idee dat zijn vrouw helemaal alleen door zo'n groot, gevaarlijk land gaat reizen. Maar na info ingewonnen te hebben bij professionals (helemaal veilig, zo lang je maar niet na zons-ondergang alleen op straat loopt), kon hij het niet meer tegen houden.

Een goede vriendin van Saskia werkt op een reisburo en is na 3x zelf in Brazilie geweest te zijn, inmiddels wel een expert. De perfecte persoon dus om mij te helpen mijn reis samen te stellen. Eerst wilde ik op de bonne fooi, maar ik heb maar 2.5 week, en dat is echt te kort om ook nog veel tijd kwijt te zijn aan dingen regelen. Dit kan beter van te voren gebeuren.

Dus na mijn wensen-lijst opgegeven te hebben is het volgende eruit gerolt:

22 juli met de mannen mee vliegen naar Sao Paulo, Brazilie
meteen door vliegen naar Foz de Iguacu, waar ik een aantal dagen in een hotel verblijf om de watervallen aldaar te bekijken en naar de energie-centrale te gaan. Zie voor details: www.danyhotel.com.br

26 juli vertrek ik naar Manaus, daar ga ik het volgende doen:

1e Dag: Transfer vanaf vliegveld direct naar de Lodge met ontvangst en onderbrenging in een van de chalets. Programma: kennismakingstour in de lodge en daarna een korte nachtelijke kennismakingsronde in primair bos.
2e Dag: Programma: volledige dag op de Urubú rivier waarbij een Igapó wordt ingevaren (een in het water groeiend woud), bezoek aan waterval, zwemmen, vissen en een BBQ op één van de vele witte stranden, en een locale caboclo familie met hun manioc plantage. Bezoek aan een lokale gemeenschap met school en medische post.
3e Dag: Programma: dagtocht in het regenwoud met uitleg over dit kwetsbare ecosysteem, over navigeren en over overlevingstechnieken. De nacht kan doorgebracht worden in één van onze jungle kampen om het oerwoud bij nacht te ervaren.
4e Dag: Programma: Deze dag staat in het teken van de Amazone Rivier. Transfer naar het zuiden van het terrein van de lodge (18 km of 45 minuten). Onderweg naar de plaats van inscheping informatie over de leefomstandigheden van de lokale gemeenschap die ondersteund wordt door de lodge. De boottocht laat de grote natuurlijke rijkdom zien die de Amazone biedt: reuzenwaterlelies (Vitoria regia), een grote diversiteit aan vogels, roze en grijze dolfijnen het hele jaar door, vissen op meervallen en piranhas met in het begin van de avond zoeken naar kaaimannen. Terugkeer naar de lodge rond 8.30 p.m.
5e Dag: Programma: 07:30 uur – Terugtocht naar Manaus met een bezoek aan de “Meeting of the Waters”, waarna afgezet bij het vliegveld.
Zie voor details: www.amazonat.org

30 juli vlieg ik naar Florianopolis voor een rust pauze in een leuk hotel om daarna door te gaan voor nog een hoogtepunt:
Dag 1: Aankomst en verwelkoming in Florianopolis en transfer naar Praia do Rosa. In de avond een korte inleding over de walvistochten en een diner.
Dag 2: Na het ontbijt per boot de zee op om de walvissen te kijken. De kapitein van de boot is speciaal getraind om de walvissen zo dicht mogelijk te naderen zonder ze te verstoren. Aan boord is tevens een bioloog die alle opkomende vragen kan beantwoorden. Gemiddeld duurt deze tocht 3 uur, waarna we terug gaan naar het hotel en een vrije middag hebben. U kunt een bezoek brengen aan de prachtige stranden van Itapiruba, Vila Nova, Do Porto, Da Luz en d’Agua, Ribanceira en Ibiraquera.Lunch in Garopaba of bij de pousada. Diner en overnachting.
Dag 3: Bezoek aan het Walvissen Museum in Imbituba. Daarna een bezoek aan de historischt stad Laguna, met veel goed behouden Portugese historie, waar u tevens een lunch heeft. Vervolgens gaat u terug naar de pousada en heeft u de rest van de dag vrij. Diner + overnachting
Dag 4: Ontbijt. In de loop van de dag wordt u vervoerd naar de luchthaven van Florianopolis
Zie voor details: www.vidasolemar.com.br

Daarna vlieg ik naar Belo Horizonte, wat relatief dicht in de buurt van de mannen en het project is. Maar in plaats van meteen naar hun toe, wil ik eerst nog langs mijnen om te proberen zelf het mineraal amethyst te delfen.

Wel wil ik graag een dag of 2 door brengen op het project voordat we met zijn allen naar Rio de Janeiro gaan om de stad te bekijken waarna we weer naar huis moeten. Maar dat laatste, dat is mijn weekje echte vrijheid!

Paspoort en rijbewijs

Patrick zijn paspoort verloopt. Hij komt nog wel het land uit, maar er niet meer in. Heb hem dus maar even naar de gemeente gestuurt om een nieuwe te halen. De zelfde week kregen we een brief van de gemeente met daarin netjes een waarschuwing dat zijn paspoort op het punt staat te verlopen. Posistieve aktie van die jongens.

Hij moest dus ook een nieuwe pasfoto laten maken. Gelukkig maar want in zijn huidige paspoort kijkt hij echt met zo'n blik van ik wil dit niet, moet dat nou? Na mijn opmerking hierover was hij zo slim om bij de fotograaf net zo lang door te gaan totdat hij glimlachend op de foto stond. Heb ik een leuke foto van mijn man om mee te nemen in mijn portemonee!

Piet vertelde dat het wel handig is om even een internationaal rijbewijs op te halen. Dat gaan we dus volgende week doen. Ik twijfel of ik er voor mezelf ook 1 koop. Denk het niet want in mijn reisprogramma hoef ik nergens zelf auto te rijden.

GGD

Helaas moet je voor reizen naar dit soort landen ook om je gezondheid denken. Dus zijn we naar de GGD geweest om onze prikken te halen. Patrick kwam er vanaf met aan elke kant 1, ik moest maar liefst 3 prikken in totaal. We dachten dat daarmee het leed geleden was, dus onze inschatting na de uitleg wat ons nog te wachten stond, was dat het allemaal wel mee zou vallen. Maar na 's nachts telkens wakker geworden te zijn omdat je linkerarm zo zeer doet van de prik dat je er niet op kunt liggen, vermoeden we het ergste. En inderdaad, de beloofde griep-symptomen kregen we ook met volle kracht.

Ik moet ook nog malaria-pillen slikken als ik in de Amazonne ben. Ben benieuwt wat dat voor effect heeft.

Voorbereidingen

Het project in Brazilie loopt via een stichting: Aqua Viva. Deze stichting is opgericht door Piet Hagen en zijn vrouw Johanna. Bijde mensen zijn zeer bevlogen en hebben besloten om Nederland voor een periode van 10 jaar te verruilen met Brazilie, om daar ter plekken hulp te bieden. Voor meer info kun je kijken op www.aqua-viva.org . Hier staat ook het project van de mannen op onder de vermelding: huis van Maria.

Roy, de zoon van onze metselaar en grote motor achter dit project, heeft een plan met kostenplaatje opgesteld om op die manier mensen te benaderen voor sponsoring. Met dit plan is zijn vader bij ons terecht gekomen. Buiten de mankracht die door de 4 mannen gegeven wordt, is er nog een bedrag van E6.000,- nodig voor materialen. En geld zodat de jongens hun vliegticket naar Brazilie kunnen betalen.

Het vragen om sponsors gebeurt door Roy en zijn broer, maar het geld wordt gestort op de rekening van de stichting. Dit heeft als voordeel dat eventuele overschotten in de toekomst weer gebruikt kunnen worden voor een van de vele andere projecten. Dus als je nog een paar euro over hebt, weet je waar ze naartoe kunnen.

Ondanks het enthousiasme van Roy, wilde wij toch Piet en Johanna eerst persoonlijk ontmoeten. Even kijken hoe of wat. Dit is gebeurt in januari. En na deze ontmoeting met zulke bevlogen mensen wisten wij dat het wel goed zat en hebben we alles in gang gezet.

Voor Patrick was natuurlijk alleen een vliegticket nodig. Ter plekken is een slaapplaats voor de mannen geregelt. Er wordt voor ze gekookt en er staat een busje klaar om van en naar de bouwplaats te rijden. Wat wil je nog meer. En 's avonds en in het weekeind kunnen ze de omgeving gaan bekijken.

Het begin

Zoals de meeste inmiddels weten kwam onze metselaar afgelopen december vragen of wij zijn zoon's en hem wilde sponsoren om een huisje te gaan bouwen in Brazilie voor een invalide vrouw en haar 2 zoon's. Dit project zou tevens dienen om de 2 zoon's van de bewoonster een vak te leren. Hier zijn wij natuurlijk op in gegaan, maar met een voorwaarde. Patrick wilde zelf ook mee om te helpen. Het was namelijk al jaren een wens van hem om op werkvakantie te gaan voor een project als dit. Dit werd van harte aangenomen door onze metselaar en zijn zoons.

Daar en tegen riep ik als kind al dat ik de wereld wilde verkennen. Liefst alleen. Maar nog op school zittend kreeg ik verkering met Patrick en we besloten al vrij snel in het bouwbedrijf te stappen. Kans verkeken dus. Dacht ik. Doordat Patrick in dit project is gestapt kreeg ik de kans om mijn droom waar te maken en een land te verkennen dat toch al op mijn reizenlijstje stond.

En zo gaan wij dus op 22 juli as. met het vliegtuig naar Sao Paulo, Brazilie!