Afgelopen woensdag zijn we naar Dierenpark Amersfoort geweest. Het stormde nog in Nederland, maar daar tussen de bossen merkte je er weinig van. En de paar keer dat er een buitje viel, konden we ergens naar binnen.
Vroeger kon je de dieren nog niet echt goed bekijken. Er zat altijd een flinke afstand tussen de bezoekers en de kooien, en de tralies waren dik en zaten dicht op elkaar. Dit allemaal om te voorkomen dat de mens schade opliep van zijn contact met een 'wild' dier. Tegenwoordig worden de kooien niet alleen veel groter, maar gebruiken ze ook glas om de dieren en mensen van elkaar gescheiden te houden. Dit is helemaal fantastisch voor beide partijen, want je kunt dus bijna neus aan neus komen met elkaar, en ook wat interactie hebben. Dit levert natuurlijk mooie foto's op en een aantal uren flink genieten.
Na de parkieten die op je hand komen zitten brengt de wandelroute je bij de beren. Die zijn erg nieuwsgierig als je een broodje eet en komen dan ook pontifikaal voor je neus zitten. Als ze konden zouden ze mee-eten.
Altijd leuk om te zien is Hedwig, natuurlijk een sneeuwuil, maar na Harry Potter omgedoopt door veel kinderen en nu zo genoemt. Olifanten zijn altijd weer indrukwekkent hoe ze zonder moeite de dikste takken door midden breken en vervolgens met het puntje van hun slurf heel delicaat alleen de bast van een tak halen om op te eten.
Patrick brengt altijd veel tijd door bij de aapen. In dit dierenpark hebben ze diverse soorten waarvan de meeste op leuk eilanden zitten waar ze zonder schade aan te richten kattenkwaad kunnen uithalen. Blijkbaar vinden ze het goed toefen in dit dierenpark, want alle soorten hadden 1 of meerdere jongen.
De giraffen kun je zelfs aaien. Ze hebben een looppad gemaakt op ooghoogte voor de giraffen. Dan kunnen ze zonder een nekhernia te krijgen eens lekker kijken naar die vreemde mensen. Hun neus past door het hek heen zodat je ook helemaal besnuffelt wordt, en als je iets te eten hebt proberen ze dat met hun lenige tong van je af te pakken. Verder zijn het volleerde fotomodellen. Ze gaan doodstil staan zodat je eens een goede en scherpe foto van ze kunt maken. Dan kijken ze je sexie aan van onder die fluwele wimpers. Ja, ze hebben helemaal door hoe het moet.
Uiteindelijk kom je via de neushoorn bij de katachtigen. Mijn favorieten. Altijd weer ben ik door die beesten het meest gefacineert. Ik snap ook waarom deze beesten tot de koningen van het land worden verheven. Ze stralen zo'n beheerste overmacht uit. Zelfs als ze slapen is het duidelijk dat je maar beter heel voorzichtig kunt zijn, of nog beter, gewoon weg gaan. Ook hier is weer veel glas gebruikt, en vooral rond etenstijd geeft dat leuke effecten. Dan worden ze namelijk actief en gaan aan de wandel door hun verblijf. Dan kan het je dus overkomen dat je echt recht tegen over zo'n beest staat. Heel gaaf. Hierdoor kun je wel zien hoe ver we tegenwoordig van de natuur afstaan. Eigenlijk zouden deze 2 jongetjes niet op hun gemak moeten zijn, ondanks het glas. Maar dat gevoel is helemaal weg in deze moderne tijd.
Zelf kon ik het natuurlijk niet laten om ook even zo dichtbij te komen. Dat heeft geresulteerd in deze laatste 2 foto's. Stel je voor dat je er zo een thuis hebt? Iedereen vindt onze kat Scoobie al groot, maar onze ukkepuk kan absoluut niet op tegen deze twee!
Tijdens het opruimen van wat foto's, kwam ik de pompoen tegen. En die wilde ik jullie toch niet onthouden. De 1e foto is van een pompoen die lekker ligt te rijpen in de zon, in afwachting van de oogst. De oogst is als het steeltje van de pompoen begint in te drogen. Dan is hij lekker lang houdbaar en kun je dus tot ver in de winter de pompoen nog opeten. Tenzij je hem stoot en hij een beurse plek krijgt. Dan is hij met een week verrot.
Posts
