Brand in de timmerfabriek!

Wees gerust, het was een neppert. Een vriend van mijn neefje werkt bij de vrijwillige brandweer. Die zoeken natuurlijk altijd plekken om te oefenen. Het voordeel daarvan is, dat als er eens een keer iets in het echt gebeurt, ze je pand door en door kennen. En het is natuurlijk erg leuk om eens op je eigen werft zo'n happening te hebben.

Gisteren zijn er 2 ploegen geweest. De eerste hadden een brand die beneden was begonnen en doorgeslagen was naar de zolder. Daarnaast hadden ze een mobiel slachtoffer, en een slachtoffer dat buiten westen was. Gelukkig konden ze wel door de voordeur naar binnen.

De tweede groep had een slachtoffer op de nieuwe zolder. Maar daar konden ze niet bij, want de brand was op de brug. En de voordeur zat dicht waardoor ze door de achterdeur moesten.

Beide oefeningen leken tergent langzaam te gaan, bij een echt ongeval was ik allang woedendt uitgevallen dat ze toch echt wat sneller onze mannen moeten redden. Maar dit bleek normaal. Het schijnt allemaal sneller te gaan als ze echt even goed de tijd nemen om de situatie te bekijken en er achter komen hoe het interieur van het pand is. Daarnaast hebben wij veel stof (gek he, in een timmerfabriek) en chemische produkten als verf, dus moeten ze perslucht gebruiken voor hun eigen veiligheid. Anders kunnen ze nog niemand helpen als ze zelf tegen de vlakte gaan. Voor ons dus ook leerzaam.

Waarschijnlijk komen ze binnen kort nog een keer om de andere groep een oefening te laten doen. En daarna zouden ze ook graag komen met de jeugd-brandweer. Van ons mag het, graag zelfs!

Herfst

Het is er dan toch van gekomen. De herfst.

Er verandert veel. Vorige week hebben we voor het eerst de potkachel gebrand. De blaadjes aan de bomen worden geel en beginnen zelfs al af te vallen. De pompoenen zijn rijp en geoogst. En het is weer vroeg genoeg donker om kaarsjes aan te steken.

Een vriendin woont vlak bij een bos met tamme kastanjes, ook een herfst-produkt, en heerlijk om te poffen op de potkachel. Ik hoop dat ze er veel vindt, dan krijg ik er ook wat. En je kunt weer volop genieten van paddestoelen.

Toen ik naar huis reed zag ik deze. De zon piepte net weer even te voorschijn, dus gauw wat foto's gemaakt. Ik denk dat het inkt-zwammen zijn, maar zeker weten doe ik het niet. Jammer dat er hier geen kabouter-paddestoelen in de buurt groeien. Die rood-met-witte-stippen zijn erg fotogeniek.

Praag zondag

Helaas, het regende. Pijpenstelen. Maar we kregen een gids, dus toch naar buiten. Een erg grappige dame, die ons de stad heeft laten zien. Hierdoor kregen vele gebouwen die we gisteren zagen een naam. Leuk. Dit gebouw bijvoorbeeld, is het stadshuis. Niet in ambtenaren, maar in samen komen. Helemaal opgetrokken in Art Deco, en stijl-vast. De linkerkant is een koffiehuis, de rechterkant een restaurant. Binnen in een zaal. Prachtig.

Maar ook moderne architectuur staat in deze stad. Gelukkig niet van de lompe, vieze, betonnen kolossen. Maar iets waar over nagedacht is en volgens mij ook mooi blijft tot in de verre toekomst. Wel erg ingewikkelt, moet er niet aan denken om dat te bouwen.

Daarnaast zijn we nog door de joodse wijk gelopen. Ook al erg mooi. En de brug met kunstenaars over naar de kunstenaarswijk, waarachter de regering zeteld in haar grote gebouwen. Vooral de kunstenaarswijk heeft erg te lijden gehad van de winter-overstromingen in ik dacht 2002. Heel vervelent voor hun, maar inmiddels is alles weer opgeknapt.

Vervolgens was er nog een lunch in het hotel met z'n allen, waarna we helaas weer naar huis moesten. Om 21.00 uur konden we de meisjes weer begroeten en was dit weekeind weer voorbij. We gaan zeker nog een keer terug!

Praag zaterdag

's Morgens met de bus terug naar Praag en afgezet bij ons hotel. Weer een Mercure, precies langs de rand van de oude stad. Alles op loopafstand dus, perfect. Met een groepje collega's zijn we eerst gaan luchen, waarna we de stad hebben bekeken. Erg mooi! Doordat Praag al vroeg in handen van de vijand viel, hebben ze niets te lijden gehad van de 2e wereldoorlog. En dat is te zien. Alle gebouwen zijn nog in tact. En ze zijn de stad aan het opknappen. Nu de gevels schoon zijn is het ook een vrolijke stad.

Op het centrale plein hebben we weer een tijdje door gebracht op een terras. We zaten vlak bij de toren met de diverse tijds-aanduidingen. Elk uur dat hij slaat, gaat er vanalles bewegen. Dit roept dan ook drommen touristen op. Natuurlijk is er de gewone tijd, maar ook de datum staat op deze klok. Verder heeft ook dit plein weer erg veel hele mooie gebouwen.

's Avonds zijn we wezen eten met een paar collega's, waarna we naar een discotheek zijn geweest. Ze wilde naar de Roxy. Gelukkig bleven we niet lang, er werd house muziek gedraad door een dj genaamt Bush. House kan leuk zijn, als het vrolijk is. Maar dit was van die donkere, niet melodieuse rampestamp muziek. De groep had het dus al snel gezien. Daarna zijn we naar La Fabrique geweest. Een mooie toog-kelder (zoals langs de grachten in Utrecht), met gewone hedendaagse muziek. Veel beter dus. We lagen dan ook om 02.00 uur in bed.

Studie-reis

We mochten met de aannemers-club op reis. De jongerenkern bestaat namelijk zoveel jaar, dus tijd voor een feestje. Stiho sponsorde een reisje naar een houtzagerij in Gorlitz, Duitsland, met aansluitend een weekeindje Praag. Voor een klein bedrag konden we mee. En dat hebben we gedaan.

Donderdag vlogen we vanaf Schiphol naar Praag, waar een bus klaar stond om ons naar Gorlitz te brengen. De overnachting in het plaatselijke Mercure was al geregelt, en het buffet stond klaar. Na ruim 3 uur in de bus konden we dus meteen aanvallen. Sommige hebben nog zitten natafelen tot 03.00 uur, maar wij zijn er om 23.00 uur in gekropen. We hadden een heel luxe kamer.

De volgende ochtend werden we naar de houtzagerij gebracht waar we een introductie kregen. Het bleek dat wij door de interesse van Patrick in hout, al erg veel wisten. We konden niet wachten om de zagerij daadwerkelijk in te gaan, want dat was het enige wat we nog niet van dichtbij hebben gezien in Canada en Zweden.

Dit bedrijf zet zijn zagerijen helemaal nieuw op. De routing is dus perfect en de machines nieuw. Inmiddels hebben ze 5 zagerijen in bezit. Deze zagerij maakt alleen tussen-lengtes. Dus niet kleiner als 2 mtr en niet groter als 5 mtr. En als het hout slecht is leveren ze veel aan de pallet-industrie. Daarnaast gaan de afval-produkten naar de papier-industrie en ze gebruiken het zelf voor hun droogkamers (hout verbranden voor de warmte).


Nadat het hout is aangeleverd door de vrachtwagens, wordt het gesorteerd op lengte en dikte. De dunste plek van de stam bepaalt de diameter (= dikte). Dit gebeurt door deze machine. De stammen komen op een lopende band te liggen die ze door een scanapparaat voert. De computer meet ze, en de lopende band weet dan precies bij welk stapeltje de stam eraf geduwt moet worden.

Vervolgens worden de stammen op een andere lopende band gelegt waar ze door de zagen gevoert worden. De 4 zijkanten worden eraf gezaagt zodat je een 4-kanten balk krijgt, en dan wordt de balk al of niet in dunnere planken gezaagt. Dit hangt af van de bestellingen en de mogelijkheden van de stam. Het tempo ligt hoog, met een minuut is de stam een stapel planken geworden.

Als laatste moet het hout nog gedroogt worden. Daarvoor worden de pakketen in een hele grote oven gezet, die verwarmt wordt met het afval van het reeds gezaagde hout. Er zijn in totaal 28 droogkamers aanwezig, waar het hout een paar uur tot een aantal dagen verblijft. Dit hangt weer af van de hoeveelheid vocht in het hout. Door de warmte loopt er af en toe hars uit de planken. Ik ben in staat geweest om een beetje te verzamelen. Nu heb ik dus een klompje jong hars liggen naast een stuk barnsteen van 50.000 jaar oud. Waarom is dit interessant? Omdat barnsteen ingedroogt en daardoor verhard hars is. Leuk he?

Na een lunch werden we naar het bos gebracht waar ze aan het kappen waren. Een erg handige machine wordt hier voor gebruikt. Hij zaagt de bomen om of het luciferhoutjes zijn, waarna hij de takken eraf ritst, en de stam op de gewenste lengtes zaagt. Je staat erbij en kijkt er naar. Kost ongeveer 1 a 2 minuten per boom.

De rest van de middag was ter vrije besteding. We zijn dus het stadje Gorlitz in geweest, erg leuk. Ook konden we nog de brug over naar Polen. Tijdens de herindeling is de stad namelijk in tweeen gedeelt omdat de rivier zo'n makelijke landsgrens is. Maar dat zijn we niet gaan bekijken. Wel hebben we lekker in de zon op een terras met een aantal collega's gezeten. De avond hebben we in een leuk restaurant met z'n allen gegeten waarna we een rondleiding met een gids hebben gehad. En vervolgens natuurlijk de avond afsluiten in het cafe. Erg gezellig.