Rivierkreeft

Ik wist van het bestaan, maar ongeveer 2 weken geleden heb ik er een gezien in het echt. Samen met Jeanette was ik naar de volkstuin van haar schoonouders in de omgeving van Kortenhoef. We liepen gelijk op met andere mensen, vroeg die meneer ineens onze aandacht. Liep er zomaar een rivierkreeft op het pad. Verdwaald zeker.

De kreeft schrok ook van ons, want hij ging meteen in aanvals-houding. Scharen omhoog, leunen op zijn staart. Hij viel er bijna van achterover. Na een paar foto's hebben we hem dus maar weer met rust gelaten. Alhoewel ze erg lekker schijnen te zijn. Mischien had ik hem toch mee naar huis moeten nemen.....

Fiat 500

Rij je na een leuke dag de snelweg af bij Breukelen, denk je over een kwartier thuis te zijn, begeeft je auto het. Heel vervelent, maar niet getreurd, wij zijn lid van de ANWB. Daar wordt veel over geklaagt, volgens mij overbodig. Meteen gebelt, het was inmiddels 15.45 uur. Zonnetje scheen, er zou snel iemand komen. Een brandweerman hielp even om mijn 500 goed in de berm te parkeren, dat is veiliger voor het verkeer.

Na een kwartier wachten was ik wel verveelt. Auto's kijken is niet mijn hobby. Gelukkig had ik iets te lezen in de auto. Maar na 3 kwartier ga je je toch afvragen waar de ANWB blijft. Na een uur toch maar gebelt. Nee mevrouw, ze zijn onderweg. Het duurt nu niet lang meer. OK, ik wacht nog wel even. Naar huis gebelt dat het wat later wordt.

Na 1,5 uur nog niets. Inmiddels toch wel geergert maar weer gebelt. Ze ging even navragen waar de monteur zat. Die bleek elk moment aan te kunnen komen, en inderdaad, ik zag de gele wagen van de ANWB. Een heel aardige man stapte uit en vertelde dat de planner hem helemaal uit Gouda had laten komen. Erg vreemd, zo onder de rook van de A2, dan moet er toch een dichterbij zitten?

Twee minuten later was het euvel opgelost. Mijn rotor bleek los te zitten en was gedraait, waardoor er geen contact meer was. Na een foto en de vraag van de monteur of ik een klachtenbrief wilde schrijven aan zijn baas, want hij was het mis-plannen inmiddels ook wel zat, kon ik verder naar huis. Inmiddels veel minder tevreden over de ANWB.

Sterre

Op zondag worden we geacht extra tijd te spenderen met onze meiden. Als we dat niet doen, zijn ze zeer teleurgesteld. Meestal gaan we een rondje lopen, waarbij zij zich naar hartelust vies kunnen maken. Ze lopen graag door het lange gras, waardoor ze onder het kleefkruid komen te zitten. Of rollen in voor hun lekker geurende viezigheden. Maar het ultieme genoten is toch wel lekker met poten en buik in de sloten baggeren. De rest van de dag mogen ze dus ook niet meer naar binnen.

Maar voor het zo ver is, lopen ze de hele morgen achter onze kont aan. Sterre heeft uit gevonden dat de nieuwe tuinbank achter, groot genoeg is om met meer dan 2 personen op te zitten. Zelfs Tara kruipt er af en toe gezellig bij. Dan zit het dermate vol dat Scooby zich liever op de tafel verschanst.

Af gelopen zondag mochten ze mee naar boven. Dit gebeurt wel vaker. Dan zwaaien ze met hun staarten een plantje op de grond, knagen op het stookhout zodat wij splinters in onze sokken krijgen, en willen heel veel geknuffelt worden. En als je niet voldoet aan een knuffelverzoek, weten ze je op diverse manier zo ver te krijgen dat alsnog te doen. Sterre bedacht dat we best met z'n tweetjes op de stoel konden zitten, dus klom bij mij op schoot. Nu gebeurt dat wel vaker, waarbij de achterpoten op de grond blijven. Deze zondag was ook dat niet genoeg, en klom ze boven op me. Koud had ik het niet meer toen ze eenmaal tevreden was.