Klei, klei en nog eens klei

Wat is dat frustrerent. Vorig jaar zijn we gestart op bewerkbare grond. Toen was er namelijk nog even gefreest voordat wij begonnen. Dit jaar stond er inmiddels een hekje omheen, dus de grote frees kon er niet meer bij. Waar heb ik het over? Onze volkstuin natuurlijk.

Om rulle grond te krijgen is het de bedoeling dat je aan het begin van de winter spit. Dan kan het water door de kieren in de grond (lees klei) lopen waardoor het stuk vriest. Resultaat, mooie rulle grond. Zoals jullie weten heeft Patrick in de kerstvakantie gespit. Maar helaas, de vorst bleef uit. Op de foto zie je bij mijn linkervoet grond die niet gespit is, en bij mijn rechtervoet grond die wel gespit is.

Gelukkig heb ik onze frustratie aan de juiste persoon geuit. Die bleek namelijk in het bezit van een klein hand-freesje, en dat mochten wij lenen. Daar het supper mooi weer was dit Paas-weekeind, zijn we vrijdagmiddag al aan de slag gegaan. En het resultaat mag er wezen! Zie je het verschil? De indeling is ook wat verandert, waarna we eindelijk echt aan de slag konden.

In het midden komt een kruidenhoek, waar we 1-jarige tussen kunnen planten. Daar om heen hebben we dan onze 4 kwartalen. Perfect om wisselteelt toe te passen. Inmiddels zitten de piepers en uien in de grond, en staan de doperwten en peulen hun best te doen. De 2-jarige snijbiet doet het ook nog goed. Die kan zo langzamerhand weer geoogst worden.