Foto's

Handig dat internet. Mits je in het bezit bent van een pc met aansluiting, hoef je niets meer mee te sjouwen. En iedereen kan zelf beslissen of en wanneer er gekeken wordt naar al die foto's.

De foto's van deze reis en eventuele volgende, worden vanaf nu gepubliceerd op flickr.com. Wel zullen de foto's van de hoogtepunten, net als tot nu toe, ter ondersteuning van het verhaal op de log geplaats blijven worden. Er komt dus alleen iets bij.

Barcelona woensdag

Na het feestje de avond er voor, nog gauw even ingepakt. 's Morgens wilde ik namelijk nog naar het klooster Pedrales, waarna ik om 15.10 uur al weer naar huis vloog.

Om de een of andere reden trekken kloosters mij altijd aan. Ik wil ze graag bekijken. Ik denk dat dit is omdat ik altijd de tuinen met de galerij erom zo mooi vindt. In deze groeien sinasappelbomen, en de irissen staan al in bloei. Er wonen, dat zou ik absoluut niet willen, en ook niet kunnen. Veel te spartaans en koud, en al die regeltjes waar je je aan moet houden. Niets voor mij.

Dit klooster is begonnen als kasteel. De koningin vondt het klooster belangrijk en bouwde dat dus aan haar kasteel. Na haar dood moest het kasteel gedeelte afgebroken worden, daar is dus niets meer van over.

Door haar bemoeienis traden in dit klooster vooral rijke en belangrijk meisjes in. Dit zie je vooral terug door de hoeveelheid muurschilderingen van goede kwaliteit die overgebleven zijn. Verder is er een vrij grote kunstschat, en zijn er uitzonderlijk veel verbouwingen geweest. Ook hier is afkomst en geld dus toch niet ondergesneeuwt.

Het was nog opschieten om op tijd in het hotel te zijn voor de bus naar het vliegveld. Maar ook dat is weer gelukt. We bofte nog, want net voor wij zouden vertrekken is er een ongeluk met een ander vliegtuig gebeurt. Hierdoor was 1 van de 2 stijgbanen afgesloten. Dit koste ons ongeveer 10 minuten vertraging. 's Avonds was dit al veel langer. Mijn vader had door het ongeluk maar liefst 1,5 uur vertraging opgelopen. Dat had voor mij niet gunstig geweest. Want na dit leuke uitje begon het dagelijks leven al weer. Ik was om 19.15 thuis, en om 19.45 stonden de eerste leerlingen al weer op de stoep.

Barcelona Dinsdag

Als eerste ben ik naar Casa Batllo gegaan. Een pand wat in opdracht van de eigenaar door Gaudi "opgeleukt" is. En dit is zeer goed gelukt.

Hij was voor zijn tijd erg vooruitstrevend en was overtuigt van de stelregel: zonder ventilatie geen verwarming. Dus heeft hij heel ingenieus en mooi allerlei ventilatiesystemen in de kozijnen bedacht. Verder was ook hier weer duidelijk hoe belangrijk hij daglicht vond, want geen kamer was hiervan verstoken. Het thema van dit pand is marine, alles had dus zoveel mogelijk de kleur en vorm van de zee en zijn bewoners. Heel plezierig.

Verder was de voorkamer zo ontworpen dat de 2 zijdelen ervan dicht geschoven konden worden. Naar believe kon er dus gekozen worden voor een intieme salon, of een kapelletje. Voor grote feesten en partijen konden de zijdelen erbij betrokken worden, en als je de ramen omhoog schoof, stond je als het waren op een groot balkon. Dit om te kijken en bekeken te worden. Hoe zou het zijn om hier een feestje mee te maken?

's Middags ben ik naar het museum van Miro geweest. Een kunstenaar die erg minimalistisch schilderde. Meestal leer je het wel waarderen als je eenmaal de filosofie achter het werkt kent, maar in dit geval ging dat voor mij niet op. Zijn werk spreekt me totaal niet aan.

De rest van de middag heb ik lekker in het zonnetje door gebracht door met de bus nog andere stukken van de stad te verkennen. Verder ben ik nog even naar l'illa gegaan, een enorm groot pand met allemaal kledingwinkels. Dit in de hoop dat ze daar mijn favoriete spijkerbroek hadden, maar helaas, mijn maat was er niet meer.

Via sms kreeg ik te horen dat ik ook deze avond mee kon eten. Dit maal was het officiele diner aan de beurt. Voor de zekerheid had ik al wat nettere kleding mee genomen, dus dat kwam goed. Wat een geluk, bleken we toch naar casa Batllo te gaan! Helemaal gaaf. We mochten eerst in het appartement rondkijken waar drankjes en hapjes geserveerd werden. Kon ik meteen laten zien wat ik die ochtend geleerd had. Helaas mochten we niet op het dak, want dat is ook erg mooi. Maar dat had ik gelukkig die ochtend al uitgebreid bekeken.

Daarna gingen we op de begane grond aan tafel. Als entertaining waren er castanette-dames, en een erg lekkere maaltijd. Helemaal geslaagt dus.

Barcelona maandagmiddag

Het was wat slechter weer. Bewolkt en rond de 10C. Maar gelukkig regende het alleen maar in delen van de stad waar ik niet was. In park Guel had het dus al geregent zodat ik er geen last meer van het. Ook daar is veel moois te zien.

Dit park is door dhr. Guel opgezet met Gaudi als architect. De bedoeling was dat er rond de 60 huizen gebouwt zouden worden die geen last van elkaar hadden. Uiteindelijk zijn dat er maar 3 geworden, waaronder dat van Gaudi zelf.


Het park zelf is wel af. En natuurlijk is ook dit weer zoveel mogelijk in natuurlijk vormen gegoten. Het is ook zeer ruim opgezet en heeft een school ernaast, dus wordt er veel gebruik gemaakt van het park. Tja, wat nog meer te vertellen? Het huis van Gaudi is open voor bezoekers, dus daar ben ik in geweest. Verder heb ik door het park gewandelt, en kreeg een heerlijk geurende bloem van de Jasmijn kado van een oudere heer. Erg lief. Verder moeten de foto's voor zich spreken.


's Avonds werd ik weer verwacht aan het diner. Deze avond gingen we naar het stadion van Barca, bij voetbal liefhebbers wel bekent. We kregen een rondleiding en er was voedsel in de vorm van tapa's, waarna er nog een officieel gedeelte was op de tribunes. Er werden een aantal prijzen uitgedeelt aan medewerkers die uitzonderlijk goed gepresteerd hebben in 2006. En zo was er weer een leuk maar drukke dag voorbij.

Barcelona maandagochtend

Als eerste ben ik via de Ramblas een stuk van de oude stad door gelopen. De plek waar alles zoals toen gebruikelijk nog boven op elkaar gebouwt is. Op de markt heb ik mijn lunch gekocht en genoten van de specerijkraampjes. Vervolgens liep ik geheel onverwacht tegen een kerk op, wat denk ik een klooster is geweest, want ze hadden zo'n prachtige rondgang rond een tuin. Ook heb ik de plek gezien waar van de resten van de voormalige stadswal het een en ander gebouwt is, en ben nog even wezen kijken bij Palau de musica, waar ik niet zomaar in mocht. Daarna ben ik naar de sacrada de familias gegaan, de beroemde kerk van Gaudi.

Ook hier heb ik weer een audio-tour gedaan waardoor je veel leert over deze kerk. En ook hier geldt weer, ga er zelf heen. Het is reuze interessant en heel mooi! Hij bleek niet alleen na te denken over vorm, maar ook over materiaal. Zo heeft hij voor de kolommen die minder gewicht dragen, gekozen voor het plaatselijke, zachte gesteente. Voor de wat zwaarder belaste kolommen het zwarte graniet-achtige gesteente, en voor de zwaarst belaste het rode zeer harde gesteente. Voordeel hiervan is dat je door de kleurverschillen meteen ruimtes kunt aangeven.

Verder wilde hij perse geen gekleurd glas in alle ramen omdat dit maar afleidt van de kerk en wat je daar komt doen. Daarom zitten alleen in de belangrijkste ramen de traditionele glas-in-lood ramen.

Natuurlijk ben ik ook met de lift omhoog gegaan in een van de torens en via de trap weer naar beneden. Dan kun je over al die leuke bruggetjes lopen die tussen de verschillende torens zitten. Prachtig om te zien hoe dit gedaan is, maar hoogtevrees slaat hier makelijk toe.

In alle gevels zit heel veel symboliek, te veel om hier op te noemen. Nogmaals, ga er zelf heen, het is de moeit waard. Om je lekker te maken, hier een foto van de ene zijgevel en een van de andere.

Barcelona zondag

Wat is het leven toch slecht. Mijn moeder wilde niet, dus "moest" ik met mijn vader mee op zakenreis naar Barcelona. Wat vervelent toch.

Maar eerst hadden we op vrijdag nog een verlate nieuwjaarsreceptie met vergadering en met een 'moord'-diner wat laat werd, en een zaterdag om mijn zaken te regelen wat lang duurde omdat ook de auto nog besloot stuk te gaan. Dus toen ik eenmaal op het akelig vroege tijdstip van 7.00 uur zondagochtend in het vliegtuig zat, was ik wel moe. Ik ben bij aankomst in ons hotel dan ook eerst even gaan slapen. Papa moest meteen aan de slag, dus ik had het rijk alleen.

Vervolgens ben ik de stad in gegaan, en heb meteen maar een van de panden van Gaudi bekeken, Pedrales. Dit is een apartementen complex, wat voor zijn doen vrij rustig gebouwt is, maar wel met alle volgens zijn filosofie ontwikkelde technieken. Zijn filosofie: de natuur is mijn meester. Of te wel, je kunt een saaie kolom neer zetten, maar ook de vorm van een boom gebruik als noodzakelijke steun. Natuurlijk gaat het veel verder dan dit, maar dat gaat te ver om hier uit te leggen. Het beste advies: ga er zelf heen en geniet. Op zolder hebben ze een hele uitgebreide tentoonstelling over zijn werk en de achtergrond daarvan. Tevens hebben ze op een van de verdiepingen een apartement opengesteld in ingericht op de manier waarop het toen ook was. Je krijgt dus een zeer goed beeld van het leven van toen in een pand als dat. Een goede keus dus om met dit pand te beginnen.

Hierna besloot ik een rondje door de stad te rijden op de bovenverdieping van de toeristenbus. De beste manier om een stad te zien tenslotte. Wordt ik gebeld door mijn vader, ze blijken te spijbelen van het openingsdiner en zijn in de stad op de Ramblas, of ik ook kom? Natuurlijk kom ik! We hebben dus gezellig met zijn zevenen tapas gegeten in de stad. En ik maar denken dat ik de hele trip alleen mijn avondeten bij elkaar moet scharrelen.

Doomsday Clock

Ik ben lid van een blog over de natuur ivm global warming en dergelijke, genaamt The consious earth. Dit bericht kwam vandaag binnen. Zeer verontrustend.

Global Warming Shifts Doomsday Clock
Posted: 17 Jan 2007 11:40 AM CST
The famous "doomsday clock" is a concept timepiece that first appeared in the Bulletin of the Atomic Scientists 60 years ago. Since then it has been an ongoing symbolic image that periodically changes to reflect new threats or treaties that influence the likelihood of nuclear holocaust.This week, the clock was moved forward two minutes to stand at 5 minutes to midnight (aka "doomsday"). The move comes not because of new nuclear threats, but rather to reflect the risk of catastrophic global warming now faced by humankind. The announcement came during an unprecedented joint news conference at the American Association for the Advancement of Science in Washington, DC, and the Royal Society in London.

Storm

Voor mijn gevoel hebben we de afgelopen weken elke week wel een storm met veel wind gehad. Afgelopen zaterdag had Patrick het idee om naar het strand te gaan. Na het avondeten. In het donker. En Johan ging mee.

Toch maar even op de voorspellingen gekeken, en die vertelde dat er harde wind, ongeveer kracht 6, aan zou komen, vooraf gegaan door wat regen. En dat was ook zo. Tijdens de autorit naar zandvoort ging het steeds harder regenen. Gelukkig hield het weer op toen we arriveerde en hebben we geen spatje regen meer gehad. Maar wel wind. Heel veel wind. Zelfs de honden vonden dit een raar uitje.

En laat ik nu toch zo'n 10 kilo te licht zijn voor windkracht 6! Ik weet nu hoe een vlieger zich voelt. Het is wel leuk, maar ook vermoeiend. Tegen de wind in is het behoorlijk werken om vooruit te komen. Ik ben dan ook af en toe achter de jongens gaan lopen om wat uit de wind te zijn. Maar het blijkt dat er allerlei rare werfelingen ontstaan als de wind om een object (in dit geval een lichaam) heen blaast. Ik kon dus niet meer rechtuit lopen omdat ik telkens heen en weer geduwt werd door de werfelingen.

Op de terugweg hadden we wind mee. Toen werd ik dus vooruit geblazen. Leuk zou je denken, weinig werk. Maar af en toe moet je gewoon rennen, omdat je bovenlichaam sneller geblazen word als je benen. Uiteindelijk heeft Patrick me maar vast gepakt en bij zich gehouden.

In de auto terug naar huis reden we door Bloemendaal over een donkere bosachtige weg. Ineens zagen we alle 3 langs de weg een prachtig mannetjes hert staan. Zo'n bambi-achtig hert met witte stippen in zijn vacht, en een heel groot volgroeit gewei op zijn hoofd. Dit was wel een heel bijzonder gezicht!

Is het dan toch al lente?

Ik denk dat het een winterbloeier is. Het is wel verwarrent. Deze foto heb ik in week 2 genomen. Een week die over het algemeen toch echt bij de winter hoort.

De molen van Wilnis

Zoals jullie weten bakken wij op zondag ons brood met het meel van de molen. Dat is ambachtelijk gemalen, en komt veelal bij biologisch boeren vandaan. Als je daar komt heeft de molenaar meestal wel tijd om ook de molen van binnen even te laten zien.

Dit jaar moesten de maalstenen weer opgeknapt worden. Dan wordt de bovenste steen op zijn kant gehezen, en bikken ze de ribben van de onderste steen weer scherp. Een mooie gelegenheid om de stenen eens goed te bekijken.

Verder is het leuk om te zien dat een molen eigenlijk een 'simpel' bouwpakket is. Alle onderdelen passen als een puzzel in elkaar en zitten alleen maar vast met een pen- en gatverbinding. Meer is het niet. Onze molen komt oorspronkelijk niet hier vandaan. Vroeger stond er een ander. Om tijdens de verhuizing de puzzelstukjes niet door de war te laten raken, hebben ze alle verbindingen genummert, een veel gebruikt truukje in die tijd. Dat ging simpel door het inhakken van romeinse cijfers met een beitel.

Op het moment dat ik er was draaide de molen met maar 2 zeilen opgespannen. De wint werd echter steeds minder, dus werd de molen stilgezet om de 2 andere zeilen ook op te spannen. Aan de achterkant van de molen hangt dan ook een lang en dik touw dat helemaal naar de nok van de molen gaat, om daar de draaiende delen los te koppelen. Een kind kan de was doen. Je moet alleen geen hoogtevrees hebben, want je moet nog wel even in de wieken klimmen om de zeilen goed te bevestigen.

Oliebollenfuif

Het was weer erg gezellig. De volgende dag hebben wij nog nagenoten van de restjes. Vaak vinden we koude oliebollen nog lekkerder als warme.

Wel mis ik altijd de berlinerbol. Dat vindt ik namelijk te veel werk, pudding maken en in een bol stoppen. Dus koop ik er een bij een kraampje in de week volgent op oud en nieuw.

We hebben meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens te informeren hoe professionele bakkers dat nou doen. Blijkt dat hun een 'koude' pan hebben om te garen, en een hete pan om af te bakken. De gemiddelde temperatuur van die twee bij elkaar is ongeveer 190 C. Volgent jaar hangen we dus de thermometer van het bierbrouwen in de pan. Dan weten we tenminste waar we aan toe zijn.

Ruzie in het restaurant

Sinds vorig jaar is er een nieuw restaurant geopent in Mijdrecht. Je kunt het alleen in de winter bezoeken. Vanaf dag 1 liep het goed, en was het regelmatig zeer druk. Een goed teken. De klandizie was gevarieert, maar dat verhoogde alleen maar de gezelligheid.

Maar dit jaar werd het wat minder. Er kwamen wat lieden van laag allooi, of hoe je dat ook noemt. De familie Ekster had namelijk besloten om deze winter in de omgeving te blijven hangen, en wilde het restaurant ook wel eens bezoeken. Zij waren zulke grootverbruikers, dat binnen 1 dag het favoriete gerecht op het menu, gevulde vetbollen, uitverkocht was. Ze drongen namelijk voor en rausde alle beschikbare bollen mee. Vooral de familie Koolmees was hier niet van gedient, en meneer Roodborst had er ook zo zijn bedenkingen over.

Uiteindelijk is gekozen voor een andere opstelling van het buffet (achter gaas, in een moeilijke hoek opgehangen), en zijn de vaste klanten weer tevreden. Ze zijn echter wat achterdochtig geworden als het gaat om nieuwe bezoekers. Voor de zekerheid is de familie Pimpelmees dan ook heel duidelijk gemaakt door de familie Koolmees, dat ze flink op hun tellen moeten passen.

Volkstuin in de kerstvakantie

Ook zo'n leuk klusje, er moest nog gespit worden. En dan is het handig om meteen mest mee te spitten als voedsel voor het komende seizoen. Daarnaast heeft spitten in het najaar het voordeel dat in de winter water in de gleuven en kieren sijpelt, zodat bij vorst de grond lekker brokkelt en verkruimelt. Resultaat, lekkere rulle grond die makelijk te bewerken is ipv grond die bestaat uit een grote plaat klei.

Een bouwbedrijf heeft veel zaagsel als afval produkt, mot genaamt. Eigenlijk valt dat onder chemisch afval en moet je het voor veel geld laten afhalen door een speciaal verwerkingsbedrijf. Maar boeren willen het ook graag hebben. En die moeten het weer voor veel geld kopen bij bedrijven die daarin gespecialiseerd zijn. Je raad het al, Dagobert Duck voelt zich bekocht, dat moet beter kunnen. We hebben dus al jaren een goede overeenkomst met een lokale boer. Wij slaan de zakken met mot op de werft op, hij komt ze eens in de zoveel tijd gratis afhalen. Goeie deal dus.

Waarom dit verhaal? Gewoon, omdat dezelfde boer een mesthoop heeft. En zoals je net hebt kunnen lezen is dat nu net een grondstof die wij sinds dit jaar nodig hebben. Zoals wij altijd mot teveel hebben, heeft een boer altijd mest teveel. Mooie gelegenheid om dus weer een goeie deal te sluiten.

Na kerst hebben we dus een aanhanger mest opgehaalt. Terwijl Patrick de volle aanhanger kruiwagen voor kruiwagen weer leeg reed op onze volkstuin, heb ik me ontfermt over het verdelen van de mest en het maken van een begin met het spitten. Patrick heeft er speciaal een spitvork voor aangeschaft.

Het was een koude en vochtige dag, maar na een uurtje had ik het zeker niet meer koud. Uiteindelijk zijn we zo'n 2 uurtjes bezig geweest en lag de mest erop. Het spitten was natuurlijk nog lang niet af, maar het was dan ook vakantie. De week na oud en nieuw is Patrick elke dag zo'n 1,5 uur aan het spitten geweest. Het ligt er nu eindelijk mooi bij. Nu nog het nieuwe hekje tussen de buurman en ons bouwen.

Oja, Patrick heeft wel alvast wat crocussen en tulpen geplant.

Oud nieuws

Tijdgebrek, we kennen het allemaal.

Regelmatig kom ik een leuk onderwerp tegen waar ik over wil vertellen in deze blog. Daar ik mijn fototoestel bijna altijd op zak heb, kan ik de plaatjes die me op het idee brachten, ook meteen schieten. Maar dan komt het moeilijkste, tijd vinden om het ook op deze blog te zetten. Je zou zeggen dat ik daarvoor vaak genoeg achter de pc zit, maar de meeste tijd daarvan gebruik ik toch nog om te werken voor ons bouwbedrijf of de cursussen die ik geef.

De volgende items hebben zicht afgespeelt tussen kerst en nu. Nog recent genoeg om te vermelden dus.

Afval=voedsel

Rare titel? Nee hoor.

De meeste weten wel dat wij last hebben van een groen hart. We proberen dus met ons bedrijf millieu vriendelijker te bouwen, en gaan zelfs een stapje verder met ons nieuwe bedrijf, Ecobouw. Daarmee willen wij huizen bouwen die weinig tot helemaal geen negatieve invloed hebben op het milieu. Maar het kan nog beter.

Een goede vriendin wees mij op tegenlicht, een programma wat door de VPRO op Ned2 uitgezonden wordt. Die hadden op 2 okt. 2006 een zeer interessant onderwerp. Het blijkt dat een amerikaanse architect samen met een duitse ecoloog aan zeer grote projecten werken waarbij het de bedoeling is dat afval leterlijk voedsel wordt. Het resultaat is bijvoorbeeld een grote stoffenfabriek die geen chemisch afval meer produceert, maar volledig biologisch afbreekbare stoffen produceert die bijvoorbeeld gebruikt worden om vliegtuigstoelen te stofferen. Zodra de vliegtuigstoelen niet meer nodig zijn, vercomposteerd de stof en wordt weer opgenomen in de voedselkring. Zo zijn er nog een paar interessante projecten, maar die wil ik niet verklappen omdat de documantaire het veel beter uitlegt.

Een echte aanrader, deze docu. Hij duurt ongeveer 50 min. Dit is de link:
http://www.vpro.nl/programma/tegenlicht/afleveringen/30458986/media/30459132/

O ja

Kijk ook even op www.hier.nu, nog meer info over het klimaat, incl. leuke acties.

Gezeur, of toch niet?

Ik kan me voorstellen dat sommigen van jullie denken, nee he, daar heb je hun weer. Maar de natuur en het klimaat zit ons dan ook hoog. En we kunnen er wat aan doen, we kunnen het minder slecht maken. Maar dat moet wel met z'n allen!

In de plaatselijke krant is al 2 x geschreven over Wendy. Zij had een wedstrijd gewonnen en mocht mee als reporter met Beau van Erfen Dorrestijn naar de Himalaya om een docu te maken over het klimaat. Natuurlijk had ik de uitzending op tv weer eens gemist, maar gelukkig hebben wij 3 loten bij de postcodeloterij, dus krijgen wij regelmatig e-mail van hun. Daar de postcodeloterij de docu mogelijk heeft gemaakt, mogen zij hem ook publiceren.

Het is een hele mooie docu geworden met niet alleen maar negatief gezeur. De Himalaya is zeer indrukwekkend en word dan ook mooi afgebeeld. Ben je inmiddels nieuwsgierig, dan is dit de rechtstreekse link naar de docu. Veel plezier met kijken!
http://stream01.platform01.truestreaming.nl/postcode/NPL/20070102_Beau-in-de-Himalaya.wmv

En hij is weg

Vandaag mijn broertje naar schiphol gebracht. Martin zit nu in het vliegtuig naar Australie, waar hij 3 maanden vakantie gaat vieren. Daarna gaat hij door naar Nieuw-Zeeland, waar hij ook wil werken. Als dat lukt wil hij door naar Argentinie, om van daaruit nog even de zuidpool aan te doen. Duur van dit feest, ongeveer 2 jaar, afhankelijk van de financien.

En wat dacht ik? IK WIL MEE! Maar ja, dromen zijn wel vaker bedrog.

Wil je hem volgen, kijk dan op zijn blog:
http://pebble.windgazer.nl/

Genealogie

Bij het opruimen kwam ik weer een floppy tegen die ik van mijn tante kado heb gehad. Ik had haar laten weten geinteresseerd te zijn in mijn voorouders. Daar zij onze stamboom had, heeft ze die voor mij op dat floppy gezet. Inmiddels worden computers met een floppy-drive zo schaars, dat het mij wel slim leek om de inhoud van de floppy op de computer te zetten, en in de toekomst te branden op een cd.

Maar als je bezig bent kom je er niet onderuit om toch even de inhoud te bekijken. Het is heel erg leuk om (een deel van) je familie te achter halen. En het zijn er heel wat. Uiteindelijk heb ik de man die alles uitgezocht heeft gemailt met extra info over mijn generatie. Hij zegt dat hij dit binnen kort ook toe gaat voegen.

Dit is de link naar mijn opa: http://home.hetnet.nl/mr_5/199/george.reurings/leen1905/hz000205.htm
Kun jij nu mij vinden?