30 juli

Vroeg ontbijt omdat we al om 7,30 uur naar Manaus gingen. Dit is ongeveer 160 km, dus als je de stad nog wilt zien moet je opschieten. De volendammers hadden zo genoeg ervan dat ze maar bleven zeuren en op het vliegveld wilde blijven. Ik niet, dus we zijn alsnog naar de meeting of the waters geweest.

Inmiddels was het slecht weer geworden dus was het niet goed te zien door dat het water te veel golfde. Het idee is dat de 2 rivieren ongeveer 4C verschil hebben in temperatuur, een andere zuurgraad, en een andere snelheid. Daardoor blijft het gescheiden voor ongeveer 6 km voordat het water mixed.

Daarna zijn we door de stad gereden om het operahuis te zien. Iets wat die gekke europeanen rond 1800 hebben laten bouwen van louter europese spullen. Zelfs het hout werd vanuit brazilie naar europa gestuurd om geschuurd en gelakt te worden en vervolgens weer terug. Dat krijg je als je rijke en verwende mensen hebt.

Ze zijn zo rijk geworden door de rubber bomen. Die werden gemolken en dat spul werd verwerkt en geexporteerd. Toen de engelsen zo slim waren om de bomen te stelen en naar een ander deel van de wereld te brengen, storte de economie in. Dus in 1960 hebben ze van manaus een belastingvrij gebied gemaakt waardoor er veel bedrijfen als nokia, phillips en honda heen kwamen. En weer is er werk. De stad is echter nog steeds een dump.

Hierna terug naar het vliegveld waar we moesten wachten op onze vlucht. De maatschappij Varig is al jaren failliet, maar ze stoppen nu pas echt met vliegen, ondanks dat er wel tickets worden verkocht, dus het is een redelijk zooite.

We vertrokken dan ook een uur te laat waardoor mijn vlucht op Brasilia al vertrokken was. Kon ik wachten tot 6,00 uur de volgende ochtend. Na wat opgespeelt te hebben kreeg ik een hotelkamer aangeboden (heel luxe, het Kubichek in de stad) en een diner en vervoer van en naar het vliegveld. Goede deal dus.