Monumentendag

Monumentendag is uitgegroeit tot een bekende en populaire landelijke dag. Patrick doet daar vanuit zijn functie als bouwmeester in de kerk ook aan mee. Daar heeft hij veel lol in, want hij mag mensen meenemen de toren in, en boven de gewelven kijken. Over beide dingen valt veel uit te leggen. Zelf ben ik ook een keertje mee geweest en dat is erg leuk om te doen.

Dit jaar ben ik ook even langs gegaan en heb geprobeert wat foto's van het interieur te maken. Omdat ik geen flits wil gebruiken vanwege het harde licht, en de meeste kerken vrij donker zijn, een ideale plek om eens wat te proberen.

Een moderne toevoeging in onze kerk is dit jezus beeld. Altijd weer vindt ik het een erg droevig gezicht. Wat zijn de mensen toch een barbaren. Toch vindt ik de foto vanuit deze hoek genomen wel erg mooi. Dit lijnenspel is weer erg grafisch, blijkbaar spreekt mij dat aan.

Dijkdoorbraak

Eind augustus was het al weer 5 jaar geleden dat de dijk doorbrak bij ons achter. En dat moest natuurlijk gevierd worden volgens de notabelen van de Ronde Venen. Er was een kleurwedstrijd voor de kleintjes, en in de brandweerkazerne van Wilnis een tentoonstelling met foto's van het gebeurden.

Verder werd de avond omlijst met muziek door diverse lokale fanfares, koren en andere bandjes. Best gezellig. Ik wilde net gaan om thuis een film te kijken, zag ik mijn nichtje aankomen met haar stealband Tavenu. Ik had ze nog nooit zien spelen dus dit was een gelegenheid bij uitstek.

Als je ze ook horen wil, ze hebben een eigen website met geluid! http://www.steelband-tavenu.swingt.nl/

Deze meneer heeft een pagina gewijd aan alle artikelen te maken me de doorbraak destijds. Ook leuk om naar te kijken. http://www.geo.citg.tudelft.nl/vanbaars/research/wilnis/wilnis.html

Zeppelin

Kijk nou, er vloog zomaar op een zondag een zeppelin bij ons langs. Tegen dat ik van mijn verbazing bij gekomen was, was hij eigenlijk al te ver weg om te fotograveren.

Rozenbottels

Mijn ouders hebben in de tuin een heleboel rozen. Hun voorkeur gaat uit naar geurende rozen. Dit is volgens mij een of ander botanisch ding. Hij bloeit met enkel bloemige roze bloemen die heerlijk geuren. En hij maakt reuzachtige bottels. Blijkbaar heeft hij het naar zijn zin, want terwijl de bottels er al volop aan zitten, heeft hij ook nog bloemen.

Aparte berkenboom

Ik heb een berkenboompje in een pot staan. Hij staat tegen de oostenlijke muur van ons kantoor, dus ik loop er vaak langs op weg naar of van de timmerfabriek. Bleek het boompje ineens takken te hebben die in een driehoekige vorm groeien. En dat kan helemaal niet.

Bij nadere inspectie bleek een zeer goed vermomde rups van de stam opweg te zijn naar een zijtak. Ipv de hele route te lopen, stak hij gewoon over. Hierdoor zat zijn kont nog op de stam, en zijn kop al op de tak, waardoor hij een driehoek vormde. En precies op dat moment liep ik langs.

Stokrozen

Het heeft een paar jaar geduurt, maar vorig jaar is er eindelijk een stokroos aangeslagen op onze werft. En, nog belangrijker, weer terug gekomen. Het lijkt er op dat de stokroos zich eindelijk bij ons gevestigt heeft.

Als je er een close-up van maakt is het net een grafisch kunstwerk. En dan zie je ook heel goed hoe de stamper en het stuifmeel in zo'n bloem zitten. Hier komt het er met een soort kegeltje helemaal uit. Het doet mij denken aan zo'n grote digitale schotel waarmee ze proberen geluid uit de ruimte op te vangen.

Vooral hommels komen af op stokrozen. Die wentelen zich helemaal in het stuifmeel en zitten helemaal onder. Als je even blijft kijken naar zo'n hommel, lijkt het wel of hij helemaal high is van de stuifmeel. Ze gaan helemaal uit hun dak.

Vlinder

Bij terugkomst van vakantie, moest de tuin dringent aangepakt worden. Deze vlinderstruik was helemaal uit zijn voegen gegroeit en zat vol uitgebloeide bloemen. Ik wacht nooit met snoeien op het snoeiseizoen, maar ga een plant gewoon te lijf wanneer het mij uitkomt. En vlinderstruiken bloeien nogmaals als je ze snoeit net na de bloei. Welliswaar met kleinere bloemen, maar dat maakt niet uit.

Deze vlinder was nog druk aan het oogsten tewijl ik aan het snoeien was. Soms kwam hij even uitrusten op mijn broek, waarna hij weer snel verder ging. Vooral dit soort vlinders met fel gekleurde patronen op hun vleugels vindt ik erg mooi. Ik laat dus ook altijd een bosje brandnetels voor ze staan, daar houden vlinders van.

Koeien

Bij ons achter, op de plek waar een paar onverlaten een sportveld willen maken, staan nu nog vleeskoeien. Een daarvan neemt soms de raarste houdingen aan. Zo heb ik haar al eens gras zien eten terwijl ze met haar voorpoten op haar knieen lag. Waarschijnlijk kan ze er dan beter bij.

Dit vondt ik ook wel een leuk standje, een foto waardig. Zo zit ze vaker en ze houd het aardig lang vol. Meestal zit ze wat verder van de weg en ziet ze er dus wat kleiner uit door de afstand, waardoor het net is of er een hond in het weiland zit. Als je dan even goed kijkt zie je dit. Erg grappig.

Mol

Op een middag vond ik Sterre, midden op de werft met voor haar wat gevonden voorwerpen. Ze was er wel een soort trots op en was dan ook niet blij dat ik ze haar afnam. Ze had een mol gevangen. Helemaal goed, want hoe lief ze er ook uitzien, ik wil ze niet in mijn tuin. Ze graven al mijn bloembollen op en gooien ze bovenop de aarde.

Daarnaast lag geld. Een biljet van €10,- en een biljet van €5,-. Dat heb ik maar meteen opgepakt ipv eerst mijn fototoestel pakken om het vast te leggen. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen weet ik niet, maar die buit was tenminste binnen.

Beestjes

Afgelopen zomer zat er een beestje op het raam van de balkondeur. Ik wilde wel eens weten hoe die er van onder uit ziet. En met een foto kan je hem flink vergroten om goed te kunnen kijken.

Ze blijken van onderen net zo goed beschermd als van boven. Daar kunnen wij nog wat van leren.

Filmpje lion meets buffalo

Op dit filmpje staat heel goed weer gegeven de verhouding tussen de leeuw en de buffel waarover ik verteld heb. Ze moeten elkaar echt niet, en de buffel wil wraak.

Voor degene met een minder sterke maag, het karkas van de buffel staat er ook op. En als je goed kijkt, zie je de leeuwin achter het karkas liggen. Zij eet rustig door terwijl manlief het dispuut met de buffalo oplost.

Ik heb er ook nog een waarop de leeuwin prachtig in beeld komt terwijl ze eet van de kop van de buffalo. En een waar je haar hele stukken vlees van het karkas ziet aftrekken. Net zoals wij kluiven van een kip. De liefhebbers komen die maar een keer bij ons kijken.

Filmpje neushorens

Ik heb al verteld over de neushorens die we zagen in Sabi Sands. In deze groep van 5 waren er 2 die wilde kijken wie er sterker was. En zo dichtbij waren we. De man die je ziet is de tracker die voorop de jeep zit.

Ze begonnen al een poosje eerder, en gingen na dit filmpje nog even door. Erg leuk om te zien. En die kolossen zijn nog verrassent snel.

Filmpje uit Shakaland

Ik zag dat er een icoontje staat dat je tegenwoordig ook filmpjes kunt publiceren op je log. Dat ga ik dus eens uitproberen. Mijn fotocamera kan namelijk ook wat primitieve filmpjes maken, en dat heb ik natuurlijk gedaan in Zuid-Africa. Ze zijn wat wiebelig, niet altijd scherp, en raar afgebroken, maar ze geven wel een impressie van wat wij meegemaakt hebben.

Deze heb ik gemaakt in Shaka-land, waar een avond met traditionele dansen bij het programma hoorde.

Van jongs af aan doen ze allemaal mee. Ze zullen dan ook geen podiumvrees kennen zoals veel volwassenen van mijn generatie, en hij steelt natuurlijk enorm de show.

Liefde onder de grond

Terug van vakantie wilden wij natuurlijk gezond eten na al die verwennerij. Dus stonden er piepers op het menu. Vond ik deze in de zak. Als dit geen hint is dat we op de goede weg zijn.

In de moestuin staan de worteltjes er goed bij, gisteren heb ik daar een maaltje van geoogst. Lui als ik ben trek ik ze altijd per bosje uit de grond. Toen ik deze getrokken had voelde ik me bijna schuldig dat ik ze stoorde. We hebben ze toch maar opgegeten.

Waterlelies

Ik kwam deze tegen op de Boterdijk in de Kwakel. Het blijven mooie bloemen. Graag zou ik ze ook in de sloot bij ons achter zetten, maar die sloot wordt elk jaar getrokken met een grote grijper die echt alles meeneemt. Ik weet dus nu al dat het geen succes zou worden.

Sterre ten voeten uit

Sterre doe je een groot plezier door haar mee de werft af te nemen. Lekker struinen langs de slootkant. Beetje modder, wat eenden om te verjagen. Meer staat er niet op haar wensen lijstje.

Een luie zondag

Als Tara je zo aankijkt, is het moeilijk om streng te blijven. Hier was dat echter niet nodig, want in de tuin mogen ze gewoon op de bank. We zitten dan ook regelmatig met z'n viertjes op de bank, dat vinden ze fijn. Scoobie draait er dan omheen, want die vertrouwt het niet als de meiden er bij zitten. Ze zijn hem te onrustig.

Hier heeft Tara het helemaal voor elkaar. Samen met haar grote vriend lekker relaxen in de tuin. Meer kun je je niet wensen.

Hoe hebben we Zuid-Afrika ervaren

Veel mensen zeiden vooraf, en nog meer mensen zeiden achteraf, dat ze Zuid-Afrika maar gevaarlijk vinden. En zeker geen land om op vakantie te gaan. Ze waren blij dat we weer heel huids thuis zijn. Daarom lijkt het me gepast om eens iets te schrijven over wat we op dit gebied ervaren hebben.

Mijn standaard antwoordt is bij dit soort opmerkingen altijd het volgende. In Amsterdam, of als het moet in mijn eigen dorp, kan ik ook om niets gedood worden. Vooral Amsterdam heeft een steeds slechtere reputatie op gebied van veiligheid. Daarvoor hoef ik niet naar een ander land. En ik leef nog steeds, ondanks mijn veelvuldige bezoek aan Amsterdam of andere steden.

Een ander onderdeel van mijn antwoord is altijd, dat dat wat de kranten schrijven vaak overdreven wordt om de zaak duidelijk te maken, en geen nieuws is als het geen slecht nieuws is. Als voorbeeld werden wij deze vakantie gevraagt hoe het nu met de Belgen gaat. Wederom is het kabinet gevallen in Belgie, en de Zuid-Afrikaans kranten schrijven dat het land in oorlog is daardoor. Heb jij deze oorlog gezien? Ik niet. Het Belgiesche land draait gewoon door alsof er niets aan de hand is, ondanks dat de regering gevallen is. Het gebeurt zo vaak dat het al bijna geen nieuws meer is.

Daarbij, hoeveel kans loop je nu dat precies jij, in dit geval Patrick en Resi, op dat exact moment op dat exact plekje op de wereld bent waar iets gebeurt wat dodelijk is voor een mens? Daarom laat ik me niet tegen houden om een andere cultuur te bezoeken. Wel geloof ik sterk dat je je zoveel mogelijk moet aanpassen aan de lokale regels en cultuur. Ik heb bijvoorbeeld altijd een sjaal bij me. Deze houd me niet alleen warm bij een fris windje, maar draag ik ook over mijn hoofd als ik bijvoorbeeld een moskee wil bezoeken. Daarnaast heb ik liever iets meer bankkosten door veel vuldig pinnen, dan dat ik overvallen wordt omdat ik met veel geld te koop loop. Je moet tenslotte niet iets uitlokken en wel begrip tonen.

Bij onze vraag aan een farmer die we ontmoete in de Drakensbergen over hoe gevaarlijk het nu echt is, was zijn antwoord ongeveer gelijk aan het mijne hier boven. Zijn kanttekening was echter wel dat daarnaast de berichtgeving een kern van waarheid vertoont.

Hij zelf is de opvolger van generaties veeboeren. Hun farm ligt in een gebied waar helaas ook al generaties een hoog percentage (op dit moment 75%) werkeloosheid heerst. De mensen zijn daardoor ook al generaties lang erg arm. Hij kon zich voorstellen dat die lokale bevolking kijkt naar hem en zijn rijkdom, en daarvan wil mee profiteren of het afnemen. Hij gaat dus nooit zonder bescherming op pad daar hij altijd in zijn uppie aan het werk is. In zijn omgeving zijn al farmers beroofd van hun bezit of hun leven. Zijn partner vertelde dat vooral de vrouwen van farmers op moeten passen. Als er namelijk gestolen wordt, komt er ook vaak verkrachting bij kijken. Zelf waren ze er echter heel nuchter onder, daar ze zich wegens het verschil in rijkdom goed konden voorstellen dat dit probleem speelt. En het hoort nu eenmaal bij het leven.

Van Cedric, onze (zwarte) lokale gids in Montusi, hoorde we de oplossing die vele farmers hebben gevonden. Waar wij onze bedrijven vergaant automatiseren vanwege het hoge arbeidsloon, gaat daar nog alles ouderwets met de hand om zoveel mogelijk mensen aan een baan te helpen. Montusilodge heeft momenteel 85 lokale mensen in dienst.

De farmer naast Montusi, is een zeer welvarende landbouwboer die oa kool en aardappelen kweekt voor de verkoop. Hierdoor is hij in staat om waterinstallaties aan te schaffen waardoor het hem nog beter gaat. Hij laat altijd de lokale bevolking weten waneer een stuk land geoogst is, waarna de lokals het land op mogen om de resten op te halen. Dit betekent dat veel families een grote voorraad aardappelen gratis van zijn land mogen halen en dit mogen aanvullen met kool of mais. Het grootste deel van de omgeving is goed gevoed door deze manier van doen en hij wordt op handen gedragen door de plaatselijke bevolking.

Onderweg naar Giant's Castle in Drakensbergen, kom je door een paar dorpen heen waar de werkeloosheid duidelijk schrikbarent hoog is. Je gaat je schamen voor je eigen rijkdom als je daar bent. Water wordt nog gehaalt bij regelmatig langs de weg geplaatste tap-punten. De was wordt gedaan in de rivier, en er is niemand in het bezit van een auto. Je bent rijk als je een kruiwagen hebt om je water of andere zware dingen te vervoeren of een fiets. Feestjes worden masaal en uitbundig met alcohol gevierd. Dit is een moment dat wij uit de buurt moesten blijven.

Hoe meer je naar het noorden reist, hoe meer geld er door ons blanken gespendeert wordt, en hoe beter de mensen het dus hebben. Je ziet de huizen beter worden, de kleding nieuwer, en de houding anders. Voor ons voelt het veiliger omdat we veel minder opvallen.

Toch hebben wij geen onvriendelijk iemand mee gemaakt. Iedereen is aardig, een gesprek is makelijk want de voertaal is engels. Alleen richting of reistijden vragen, of de aanwezigheid van een openbaar toilet vragen heeft geen nut. Je krijgt wel antwoord, maar het klopt nooit. En ze zijn langzaam. Wat ook wel logisch is, want in de zomer is het 35C met een luchtvochtigheid van bijna 100%. Snelheid is dan ondoenlijk.

Wat wel lachen is dat veel mensen winters gekleed gaan met mutsen, wanten en koltruien. Logisch, want het is winter daar. Maar hun winter kent overdag een temperatuur van ruim 20C. Onze warmste dag was maar liefst 38C. Er werd ons verteld dat het in de Drakensbergen kan sneeuwen, maar dat hebben wij echt niet mee gemaakt. 's Nachts wordt het wel koud, dan kan het afkoelen naar zo'n 5C. Voor ons perfect zomerweer dus.

Om de werkeloosheid en zijn gevolgen van rond hangende mensen en een hoge consumptie van alcohol tegen te gaan, hebben ze verzonnen mensen een univorm aan te trekken. Als ze eenmaal een univorm hebben, worden ze geacht bij een grote supermarkt op de geparkeerde auto's te letten, en vrouwen te helpen de boodschappen in te laden. Wij worden geacht hiervoor 1 of 2 ZAR te betalen (ZAR1,- = €0,08). Bijkoment voordeel is minder inbraakschade, en mensen die zichzelf weer min of meer kunnen bedruipen. Oja, als je je auto gaat tanken, wordt hij door iemand getankt, en wordt je raam gewassen. In ruil voor een muntje natuurlijk. Ik vindt het nog niet zo slecht verzonnen.

De weg vinden gaat op zijn Belgisch. De bordjes staan er niet, of pas na het kruispunt. Gelukkig is het een relatief nieuw land, dus veel wegen zijn net als in Amerika recht, en gaan van Noord naar Zuid of van Oost naar West en vise versa. Onze reisorganisatie was zo vriendelijk bij elke verplaatsing een goede routebeschrijving te voegen, incl. een goede roadatlas. Je hebt hem nodig!

Is het gevaarlijk om te rijden? Wel nee, de wegen zijn gewoon goed. Veel wegen hebben gaten in de weg en zouden een oplapbeurt goed kunnen gebruiken, maar het verkeer is erg vriendelijk. Ze hebben geen straatlantaarns en het wordt vroeg en snel donker, dat maakt 's avonds rijden lastig. Zeker ook omdat de bevolking dezelfde huidskleur heeft als het licht, je ziet ze dus niet terwijl ze wel langs de weg lopen, ook langs de snelweg. En je wil ze niet op je bumper. Dat is de reden dat aangeraden wordt voor donker binnen te zijn, niet de mogelijkheid dat je overvallen wordt.

De snelwegen zijn overigens 1 laan heen, en 1 laan weer. Dus niet 2 baans zoals wij gewend zijn. Tussen die 2 lanen is een doorgetrokken streep die net zoals in NL betekent dat je niet mag passeren. Dus gaat een langzamere auto netjes op de vluchtstrook rijden zodat het snellere verkeer veilig kan inhalen. Heel beleefd. En iedereen bedankt elkaar door te knipperen met het gevarenlicht.

Wie ik absoluut niet vertouw is de politie van Zuid-Afrika. Je kunt het natuurlijk treffen, maar de meesten weten heel goed dat zij de macht in handen hebben, en dat een huurauto een rijke toerist vervoerd. Zorg er dus voor dat je geen overtreding begaat, wat dat is voor hun een manier om hun salaris eens flink aan te vullen met door een buitenlander gedoneerd geld. En ze zijn niet bang om je te chanteren door je rijbewijs of paspoort achter te houden. Dit wordt heel voortvarent opportunity, of te wel een kans genoemt.

Vindt ik dit land gevaarlijk? Absoluut niet. Zou ik terug willen? Zeker! Dit was een hele mooie vakantie. Gelukkig is Patrick net zo enthousiast nu hij het heeft meegemaakt, ondanks zijn oorspronkelijke scepsis!

Op weg naar huis

We wilde niet in een keer de 700 km naar Johannesburg rijden, dus hebben we nog een tussen stop in Waterval onder, gelegen aan de weg bij Waterval boven. Het eerste stuk rijd je langs het Krugerpark naar het zuiden, en dat is nog echt Afrikaans. De mensen lopen langs de snelweg, fietsen tegen het verkeer in. Er staan stalletjes met fruit en souveniers langs de snelweg. Mensen staan te wachten op voor ons onherkenbare bushaltes. En natuurlijk staat de politie onderaan de heuvel te controlleren op snelheid. Hier heeft Patrick mee gemaakt hoe de politie gebruik maakt van een opportunitie, iets wat wij in NL corruptie noemen. Gelukkig heeft het maar €40,- gekost en we zijn een echte zuid-afrikaanse ervaring rijker.

Eenmaal op de grote snelweg, die nog steeds erg lijkt op onze N-wegen, wordt het landschap al gauw bergachtig en lijkt het op Zweden, of de Alpen. Onze laatste stop was in een berg-lodge. Wederom heel luxe, en we waren de enige gasten. En ze hadden in hun hoofd om ons een flink te verwennen. Terwijl wij de knopen van onze broeken niet meer dicht kregen, en dus besloten hadden om vast te beginnen met dieeten. Gelukkig waren we te laat aangekomen voor de high tea om 15.00 uur. Maar de sundowner zou uitgebreid geserveerd worden bij de pool om 16.00 uur. Patrick heeft maar gezegt dat ze voor ons geen moeite hoefde te doen en wij graag gewoon in de prachtige huiskamer annex bar zouden aanschuiven. Daar het apperatief om 19.00 uur was, gevolgt door het diner om 19.30 uur, hebben we de sundowner en het apperatief maar gecombineerd. En ook dit diner was weer een sterren-diner. We zijn deze vakantie zo verwent dat uit eten gaan in NL voor ons geen optie meer is. Thuis betalen we 6x zo veel voor nog geen 1/4 van de smaak en kwaliteit, laat staan de hoeveelheid.

We hebben die nacht weer heerlijk geslapen en de volgende ochtend hebben we genoten van een kopje thee bij de openhaard in onze eigen slaapkamer. Na weer een veel te uitgebreid en lekker ontbijt hebben we de boel weer ingepakt, en deze keer op zo'n manier dat het in een vliegtuig past. Nog 3 uurtjes rijden naar Johannesburg, en een vlucht die uitstekent verlopen is, zijn we nu weer thuis.

Sabi Sands vervolg

Voor de ochtend-drive wordt je om 05.30 uur wakker gemaakt. Erg vroeg. Ondanks dat het een prachtige zonsopgang was, hebben we weinig gezien. Alleen een paar buffalo's en wat vogels. Maar door de kou van de vorige dag was de natuur wel heel mooi. Het was zo helder dat we de bergtoppen in de verte konden zien.

De middag-drive was veel beter. De nieuwe gasten waren nog niet gearriveerd, dus hadden we een prive-drive. Alleen de ranger en tracker, en een nieuwe medewerkster van de lodge zaten bij ons in de auto. Dus mochten wij vertellen wat we het liefste wilde zien. En dat is natuurlijk een kill door een katachtige.

We hebben een luipaard gevonden, black genaamt, die uit was op een impala. Heel mooi om te zien hoe ze dat aanpakt. Vol gedult en uit het zicht blijvend. Proberen om rekening te houden met zowel de wind als de zon. Op sommige momenten ziet ze er heel aaibaar en lief uit net als onze huiskat Scoobie, maar op andere momenten wordt je er weer aan herinnert dat ze echt gevaarlijk is. Ik weet nu ook waar de benaming tijgersluipgang vandaan komt voor die onhandige manier van voortbewegen die ze in het leger doen. De kat-achtige beheersen die vorm van lopen met je buik over de grond tot in de puntjes.

Slim zijn ze ook. Telkens als wij de motor van de auto starte om te verplaatsen voor beter zicht, maakte zij gebruik van het geluid om dichter naar de impala's toe te gaan. In het begin dacht Patrick dat wij haar stoorde in de jacht, maar niets was minder waar, we werden gewoon gebruikt als dekking.

Helaas heeft ze de kill niet weten te maken. Uit eindelijk kregen de impala's haar door en was de jacht van ruim 1 uur dus voor niets voor haar. Later die avond hebben we nog wel een luipaard gezien met meer geluk. Helaas hebben we haar jacht niet kunnen volgen. Onderweg terug naar de lodge hebben we nog een bushbaby gezien. De springen maar liefst 5 mtr van boom naar boom.

De volgende ochtend hebben we de ochtend-drive nog mee gemaakt voor we weer weg moesten. Nog een laatste leeuwin en olifanten, en het zat er weer op. Dit kon ik nog wel weken achter elkaar doen.

De laatste dagen in Sabi Sands

We moesten door, naar onze laatste stop. Helaas. Maar eerst hebben we 's morgens een bezoek gebracht aan de Olifant Sanctuary. Daar hebben ze 2 mannetjes olifanten die gebruikt worden voor educatie. Je mag ze dus aanraken en voelen. Geleid door de verzorger voel je het verschil van de huid op de slurf of de oren. Je voelt de voetzolen die gebruikt worden om boodschappen door de grond te zenden. Je krijgt uitleg over de klieren die net onder de ogen zitten, dat die gaan druppen als de olifant stres heeft. En daarna mag je een rondje rijden op de rug van de olifant, wat ik natuurlijk gedaan heb. Jeetje, paardrijden is er niets bij. Je zit echt heel hoog, en je benen zitten zo wijd uit elkaar dat je vast knijpen aan de rug van de olifant geen optie is.

Daarna door gereden naar onze laatste lodge. Die ligt in een gedeelte waar een aantal farmers hun hekken neergehaalt hebben, en zich hebben aangesloten bij het Krugerpark. Eigenlijk zit je dus op prive-terrein. Het verschil is dat Kruger een aantal geasvalteerde wegen heeft met veel bezoekers, en je soms het gevoel krijgt dat je in de Beekse bergen bent. Hier, in Sabie Sands, zijn geen geasvalteerde wegen, en heel weinig mensen. Het echte 'je bent in het wild' gevoel dus.

Ook hier hebben we weer een prachtig huisje voor ons zelf, zoals altijd riet gedekt. Maar het belangrijkste is, we gaan op game-drive met een ranger en een tracker. We mogen 4x mee, beginnent bij aankomst. En we boffen, we komen niet 1 neushoren tegen, maar wel 5 in een groepje. En 2 daarvan vonden het nodig in ons bijzijn eens uit te vinden hoe sterk ze zijn. Een vriendschappelijk partijtje worstelen was het resultaat.

Daarna zijn we naar een plek gereden waar de vorige dag een buffel was gevelt door leeuwen. Zo'n dier is zo groot dat ze het niet helemaal op kunnen en het dus achter laten voor andere. Nu zaten er ook een leeuw en zijn vrouwtje voor een maaltijd. En de gieren zaten al te wachten in de bomen tot ze er bij konden. Als of je naar de film Junglebook zit te kijken.

Helaas voor de leeuw was er een groepje buffels onderweg, en die dieren blijken wraakzuchtig te zijn. De gids vertelde dat de meeste leeuwen gedood worden door buffels. Vooral als leeuwen een buffel opeten, daar zijn ze het gewoon niet mee eens. In ons geval kwam het neer op een show van naar elkaar grommen en stoer doen. Echter, een leeuw vindt voedsel zo belangrijk, dat laat hij zich echt niet afnemen. En deze buffel besloot dat het het gevecht niet meer waard was. Dus vertrok hij weer met zijn vrienden. Heel indrukwekkent om te zien.

Onderweg hebben we nog een tijdje vertoeft midden in een kudde olifanten. Ze waren overal om ons heen. Inmiddels is er lang genoeg niet gejaagt in die omgeving, dus voelen ze zich voldoende op hun gemak. Hierdoor konden we toekijken hoe een babyolifant van een maand of 2 gezoogt werd door de moeder. Uiteindelijk was de kudde ons voorbij getrokken toen er nog een laat komer uit de bosjes kwam. Die had niet helemaal door het de vork in de steel zat en dacht dat wij hem probeerde af te scheiden van de groep. Oren wijd en luid trompetterend in gestrekte draf naar de groep toe. Zodra hij ons gepasseerd was kwam hij meteen tot rust. Het 'gevaar' van de kudde verliezen was geweken. Wat mooi om te zien.

Tijdens zonsondergang wordt er een plek opgezocht waar we veilig uit de auto kunnen voor een sundowner. Een drankje en een hapje dus. Waarna het ook echt donker is en we nachtdieren kunnen spotten. Deze nacht was het rustig, dus hebben we aandacht besteed aan de sterren. Het blijft prachtig hoe goed je hier de melkweg kunt zien. De avond wordt besloten met een diner bij het kampvuur met licht van lantaarns. Helaas bleek het vanavond het winter te zijn, het was heel erg koud. Gelukkig kregen we allemaal een deken om ons warm te houden.

Krugerpark, veel beesten

Vandaag zijn we op eigen houtje het Krugerpark in gegaan. Zolang je in je auto blijft mag je daar vrij rond rijden. En we hebben heel veel gezien!

Na ongeveer 'n 1/2 uur in het park hadden we nog niets gezien. Niet eens een hert. Dus was ik al wat teleurgesteld, ongeduldig tiepje dat ik ben. Maar dat kwam helemaal goed. 's Morgens begonnen we met een grote bruinrode eagle, gevolgt door 3 leeuwinnen. Daarna zagen we olifanten oversteken met een baby. We hebben bij een poel 2 fisheagles gezien. Buffels net voor de koffie. En tussen tijds veel antilopen en herten.

's Middags hebben we een giraf gezien en weer nijlpaarden. Waarna we een luipaard in de boom zagen liggen met zijn gevangen prooi opgehangen aan een tak. We zagen een hyena mannetje langs de weg liggen met zijn vrouwtje verder op die haar 2 jongen zoogde.

Daarna een mannentjes olifant en tenslotte een leeuw en zijn vrouwtje die lag te poseren langs de weg! Zij lag verveeld met haar rug naar de weg in het lange gras. Maar hij lag echt op het randje van de weg te poseren. Als het Paris Hilton was geweest zouden we zeggen dat ze weer mediageil was. Het was echt net alsof hij de tijd nam om zoveel mogelijk mensen een goede foto van hem te laten nemen. Wat dan ook gebeurden. Hij zag eruit of hij genoot van al die aandacht. Grappig!

Wat een dag. Deze opsomming klinkt alsof het de gewoontste zaak van de wereld is, maar het was echt heel gaaf! We waren dan ook pas om 18.00 uur het park uit, precies op sluitingstijd.

Alleen nog de neushoren, dan is het helemaal af. Wat we verder nog zien is alleen maar mee genomen.

Een hele week in 1 bericht

Aan de kust hebben we heerlijk geslapen met uitzicht op de zee. De volgende morgen lekker gewandelt, en daarna naar Shakaland voor uitleg over de Zulu's, en wat Shaka Zulu voor zijn volk heeft betekent.

Daar zijn we blijven slapen waarna we naar St. Lucia gereden zijn. Hier konden we meteen een riviercruise doen. We hebben hele grote crocodillen gezien en nijlpaarden, een hele familie. Ook veel vogels waren te bekijken.

De volgende dag hebben we lekker bij het zwembad gezeten, en aan het eind van de middag nog naar het strand gegaan. Daar hebben we aan de monding van de rivier weer crocodillen gezien en nijlpaarden en pelikanen. Onderweg terug naar ons wederom prachtige hotel zagen we nog aapjes en zeebraas.

's Avonds zijn we na het eten naar huis gelopen en kwamen nog nijlpaarden tegen die in de parkjes komen grazen. We zijn dus snel doorgelopen om onze auto te pakken zodat we ze eens goed konden bekijken. Gaaf!

De volgende ochtend hadden we een hele gave whalewatch op de zee. Door hoge golven uit de kust, en daar een groep humpback's gevonden die ons een show gaven. Skyspoten, uit zee springen en met je rug op het water vallen. Wel 8x ipv 1x! Tailwaves en swimby's. Het kon niet op. Dit was echt een kadootje!

Daarna zijn we snel naar Swaziland gereden. Ook dit was weer een hele mooie plek om te slapen. We sliepen in Reilly's Rock, in de slaapkamer waar prins Bernard ook altijd sliep. Reilly is overigens de man die de game parken heeft opgericht in Swaziland en de plaatselijke koning en het volk heeft geleerd dat dieren waardevol zijn.

De volgende dag hebben we gewandelt in het park en geluncht in het camp met een ranger. Bleek dat de Ted Reilly te zijn. Hij wist er ook al zo veel van en had zulke goed gefundeerde antwoorden op onze vragen...

Helaas moesten we vandaag weer weg. We zitten nu weer in Zuid Afrika, vlak naast Krugerpark. Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. Waarschijnlijk het park in.

Tot nu toe hebben we erg geboft met alles. Ik hoop dat dit zo door mag gaan tot het end.