Scoobie weet dat hij geen voedsel mag stelen, niet in vensterbanken mag zitten, niet op het kastje onder het schilderij mag slapen, en zeker ons bed niet mag gebruiken als relaxplek. Toch doen he. En dat zijn nog maar een paar van zijn hebbelijkheden.
En dan hebben we Sterre. O zo lief, kwispelt enthousiast als je komt. Knuffelt graag en vaak, en geeft dan ook nog heel lief een zoen. Maar als ze even de kans ziet, gaat ze op onderzoek uit. Vooral het perkje met bomen en struiken achter de snackbar is gelieft. Ze weet namelijk dat veel mensen daar hun luchpakket dumpen voor een bezoek aan de snackbar. Een walhalla dus voor Sterre, en een zoekpartij voor ons. Meestal in de stromende regen ook nog. Als ze weer eens weg is, zie je dat aan Tara. Die is dan altijd helemaal ongerust en bang de ze op haar kop krijgt. Die gaat zich dan maar vast verschuilen in de kantine.
Maar Tara is ook niet zo'n lievertje. Ze graaft graag in mijn tuin, en eet dan mijn met zorg gekweekte plantjes en bollen op. Daarnaast is ze dol op de tomaten die door Patrick achter de timmerfabriek gekweekt worden in de zomer. Deze week heeft ze weer wat nieuws uitgevonden. Normaal gesproken blijven de honden wel van de tafel af, zelfs als daar voedsel ligt. Ik had een boterham klaar gemaakt om mee te nemen naar een afspraak, maar werd naar kantoor geroepen. Kom ik 1 minuut later terug, boterham weg. En Tara zit je lief en likkebaardent aan te kijken: ben je daar alweer baas, de boterham was lekker.
Maar ja, zonder onze monsters, dat kunnen we ook niet.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten