Hoe ziet de binnenkant er eigenlijk uit?

De vakantie is weer begonnen en dan gaat er altijd onverwacht iets kapot bij ons. Dit jaar bleek onze kookplaat de geest te geven. Deze winter vonden we beide al dat hij minder goed verwarmde dus waarschijnlijk zat het eraan te komen. Meteen zaterdag maar een nieuwe gekocht die vandaag al geleverd werd. Pas zonder kookplaat ontdek je hoe vaak je hem eigenlijk gebruikt. Een gebakken eitje bij de lunch ging de afgelopen dagen niet lukken.

Gisteren nog even gebelt om te horen hoe laat hij eigenlijk afgeleverd zou worden. Gemeld werd dat onze kookplaat in de vracht van 10.00 uur tot 14.00 uur zou zittten. Dus vanmorgen om 07.15 uur werd er aangebeld. Nu ben ik wel blij met een vroege levering maar in de vakantie is dit tijdstip wel heel erg vroeg. Gauw nog even terug in bed gedoken.

Eenmaal echt wakker een poging gedaan het ding te plaatsen. Daar wij geen van beide elektriciens zijn en we met 3 fases ipv de gebruikelijke 2 bezig moesten toch maar even mijn vader gebeld om te helpen. Toen dat klusje geklaart was moest natuurlijk de stukke kookplaat even onderzocht worden. Een mooiere kans om een inductiekookplaat van binnen te zien krijg je niet gauw meer.

Waar nu toch die brandlucht vandaan gekomen is hebben we niet kunnen ontdekken. Toch ben ik wel blij dat we een nieuwe hebben. Dat voelt veel veiliger en deze heeft geen randjes en richeltjes meer waardoor hij veel beter schoon te maken is.

Warm welkom

Gisteren zijn we met vrienden wezen eten bij Kameryck. Dit is altijd al een gezellig restaurant met een goede keuken. Tegenwoordig wordt je daar verwelkomt door nieuwe bewoners. Sinds deze zomer heeft een stelletje ooievaars restaurant Kameryck tot thuis gebombardeert.

Het was een prachtige avond en we hebben heerlijk op het terras gegeten met uitzicht op het meertje en de 9 holes pitch & put baan. Rond zonsondergang kwam de ooievaar van zijn hoge post op de schoorsteen naar beneden in het grasveldje. Naarmate er meer gasten vertrokken kwam hij steeds dichterbij. Uiteindelijk waren er nog maar 2 tafeltjes bezet en vondt de ooievaar het veilig genoeg om het terras op te komen. Zo dicht bij besef je pas hoe groot een ooievaar eigenlijk is. Een extra mooie ervaring tijdens een toch al geslaagde avond.

.

Papagaaiduikers verkocht

Wordt ik net gebelt dat mijn ets van papagaaiduikers al is verkocht. Terwijl de tentoonstelling nog niet eens officieel open is. Wel erg goed nieuws. Daar ik nog maar 1 afdruk had zal deze dus niet op de tentoonstelling te zien zijn. Daarom zet ik hem maar even hier neer.

Een of andere bij

Een van de leden van de Biezewaard vertelde elke keer als ze haar hangplanten water gaf last te hebben van een bij. Naar mate de tijd vorderde waren er steeds meer bijen die vervelend deden als zij water gaf. Uiteindelijk waren er zo veel bijen geagiteerd na een rondje watergeven dat het tijd werd om de hangbakken eens nader te onderzoeken.

Eenmaal de plantenbakken leeg gehaald kwamen er allemaal kokertjes gemaakt van in vorm geknipte blaadjes tevoorschijn. Kokertjes die al in gebruik waren zaten prachtig dicht met een precies passend dekseltje, ook gemaakt en in vorm geknipt (of eigenlijk in vorm geknaagt) blad.


Als je een kokertje open maakt blijkt daar een grote druppel van iets wat lijkt op honing in te zitten. Daar bovenop zit weer een larve. Een vriend van mijn ouders is imker. Ik heb dus al eerder het verhaal gehoord over hoe een bij in een eigen kamertje opgroeit met een druppel honing als voedsel. Maar om het op deze manier te zien is toch wel erg intrigerend. Ze heeft nog wel verteld welke bij dit moet zijn. Ik dacht dat ze zei dat het een metselbij is, maar zeker weten doe ik het niet.

Bewaren of weggooien

We hadden het van de week over opruimen. Of eigenlijk dat zoveel dingen nog wel eens handig kunnen zijn in de toekomst, in dit geval verschillende soorten kistjes. Zelf heb ik ook altijd veel moeite met dingen weggooien en heb dus al jaren de wijnkistjes die we kregen bewaard. Soms kon ik ze nog net redden als Patrick ze als aanmaakhoutjes wilde gebruiken voor de potkachel.

Na jaren ergernis van Patrick bleek het toch maar goed dat ik die dingen bewaard had. Het werd vorig jaar namelijk hoog tijd dat onze door het hele huis slingerende mineralententoonstelling eens op een lokatie verzamelt werd. En daar kwamen die wijnkistjes weer van pas. Dat scheelde toch mooi weer de aanschaf van een dure vitrinekast.

We staan in Story

Een collega uit Ootmarsum blijkt de Story te lezen en zag daarin een foto van ons bouwwerk in Utrecht binnenstad. Volgens Story heeft prinses Irene een relatie met een professor die een appartement heeft gekocht in ons bouwwerk. Voor Story voldoende om te denken dat zij mede-eigenaar is. Of dat zo is weten we niet. Wel is de professor inderdaad een koper van een van de appartementen. Hoe dan ook erg leuk om ons bedrijf (ja ja, het is wel verkocht maar het bedrijf voelt nog als van ons) in zo'n gek blad te zien. Wel heel jammer dat nou net de lantaarnpaal voor onze naam staat. Zullen ze dat expres gedaan hebben?

Keramiek naar de bank

De Rabobank vindt onze spullen zo leuk dat we weer een verlenging hebben gekregen. Dit maal tot eind augustus. Vandaag hebben we alle nieuwe spullen gebracht en een reorganisatie gedaan. Er wordt zo goed verkocht dat er flinke gaten gevallen waren. Heel prettig want nu is de pot weer vol genoeg om nieuwe klei, glazuur en gas te kopen.

Natuurlijk staat ook alles weer op de website. Je vindt het onder de knop gallerie en dan nieuw werk.

Een waterbad

Bij de buren is het erg warm in huis door dat platte dak. Een goede oplossing is koud water op het dak sproeien. Deze scholekster vondt dat ook wel fijn. Het blijkt een goede badderplek. Ben benieuwt of hij morgen terug komt.

En er was licht...

Nog zo'n ding wat niet kan als je een hernia hebt, de ramen wassen. En Patrick heeft ook al niet zo veel tijd waardoor het vanuit huis permanent mistig leek. Maar zaterdag was het eindelijk zo ver, mijn man heeft de ramen gewassen! En dat geeft weer een leuke foto.