Hij was er aan toe, ook al vond hij dat zelf niet. Maar ik was het zat om regelmatig mijn tijd door te brengen bij de garage omdat hij te lang had doorgereden en dus het bakbeest kapot was. Inmiddels staat er dan ook ruim 260.000 km op de teller, ook al is hij gemaakt in 2000. En er is zoveel stuk of aan vervanging toe, dat de volgende beurt een hele dure zal worden. Patrick moet een nieuwe auto.
Dus ben ik gaan surfen op internet. We wisten dat we gewoon weer een nieuwe tweedehands Volkswagen Passat wilden. Hij moest het zelfde kunnen, en hebben. Alleen wat jonger en met minder kilometers. En als het kon wilde Patrick deze keer wel een blauwe, en ik wilde wel iets meer vermogen.
En dat is allemaal gelukt! Afgelopen zaterdag zijn we wezen kijken en rijden, en hebben hem meteen maar gekocht. Vrijdagochtend mogen we hem ophalen en nemen we hem meteen mee voor een weekeindje weg. Dit is hem dan, ons nieuwe bakbeest:


Deze foto is vanaf de andere kant van de rij genomen. En de kleuren zijn inderdaad mooi. Jammer dat het reeds zo veel gewaait heeft, anders had het nog spectaculairder kunnen zijn. En normaal gesproken schijnt de zon zo rond deze tijd van achter mij op de bomen, nu heb ik wat last van tegenlicht waardoor het niet zo goed uitkomt.
Deze foto is genomen als je het parkje uitkomt. Hier kun je goed zien dat sommige bomen lang in het blad blijven, terwijl andere allang in winterkleed gaan. Ik vraag me nog steeds af waarom de ene boom het zo lang uit houd en de andere niet. Wel heb ik gezien dat het soort afhankelijk is.
In de hal waren deze monniken bezig om een zandmandala te maken. Erg indrukwekkent. Wat nu als er iemand lomp is en flink tegen het platvorm stoot. Ik zou me doodschamen. En wat ik ook zo zonde vindt is dat deze mandala's altijd weer opgeruimt worden. Er zit zo inmens veel werk in, met zoveel gedult. Ik snap nu waar de term monnikenwerk vandaan komt.
Inmiddels zijn de koolmeesjes en andere winter bewoners ook al gearriveerd op het balkon. Elke ochtend maken ze veel misbaar omdat ik nog steeds niet geinvesteerd heb in vetbollen en ander snoepgoed. Maar zolang het voedsel in de natuur nog vrij verkrijgbaar is (lees, slakken bij de vleet die mijn plantjes consumeren en her en der rupsen op rooftocht) kunnen ze de pot op. Ze wachten nog maar even.