Crocussen

Kijk, de mollen en de honden hebben een crocus over het hoofd gezien. Dat mag ook wel, gezien de gevangenis waar hij in zit. En hij blijkt niet alleen te zijn. Hier en daar komen er eenzame gele, witte of paarse crocussen op.

Tulpen

Ondanks de noeste arbeid van de mollen op onze werft, komen er toch nog veel bollen op. En ze staan netjes achter hekjes, dus de honden kunnen er ook niet bij. Het kost wat werk, maar dan heb je ook wat.

Ik heb gekozen voor botanische bollen. Zoals iedereen weet, houden wij niet van overbodig werk. En botanische bollen hoeven niet na de bloei gerooit te worden om het volgende jaar weer te bloeien. Erg praktisch. Daarnaast vermeerderen ze vanzelf als ze het naar hun zin hebben. En dat is nu waar ik natuurlijk op hoop!

Het is leuk om te zien hoe de tulpen reageren op licht. Vanmiddag is het bewolkt, en dan houden ze de bloem dicht. Je ziet een prachtige traditioneel vorm van de tulp. Maar afgelopen weekeind was het zeer zonnig weer. En dan zetten ze de deuren (lees bloem) wijd open om insecten binnen te laten. Gebeurt dit op vaas, dan is dit het oh-oh moment. Dan laten ze namelijk in de meeste gevallen hun bloemblaadjes vallen en is het over met de pret. Tulpen in de volle grond kunnen dit open en dicht gaan gelukkig lang volhouden. Nu maar hopen dat we de komende week geen zware regenval krijgen. Dan hebben we lang plezier van ze.

Klei, klei en nog eens klei

Wat is dat frustrerent. Vorig jaar zijn we gestart op bewerkbare grond. Toen was er namelijk nog even gefreest voordat wij begonnen. Dit jaar stond er inmiddels een hekje omheen, dus de grote frees kon er niet meer bij. Waar heb ik het over? Onze volkstuin natuurlijk.

Om rulle grond te krijgen is het de bedoeling dat je aan het begin van de winter spit. Dan kan het water door de kieren in de grond (lees klei) lopen waardoor het stuk vriest. Resultaat, mooie rulle grond. Zoals jullie weten heeft Patrick in de kerstvakantie gespit. Maar helaas, de vorst bleef uit. Op de foto zie je bij mijn linkervoet grond die niet gespit is, en bij mijn rechtervoet grond die wel gespit is.

Gelukkig heb ik onze frustratie aan de juiste persoon geuit. Die bleek namelijk in het bezit van een klein hand-freesje, en dat mochten wij lenen. Daar het supper mooi weer was dit Paas-weekeind, zijn we vrijdagmiddag al aan de slag gegaan. En het resultaat mag er wezen! Zie je het verschil? De indeling is ook wat verandert, waarna we eindelijk echt aan de slag konden.

In het midden komt een kruidenhoek, waar we 1-jarige tussen kunnen planten. Daar om heen hebben we dan onze 4 kwartalen. Perfect om wisselteelt toe te passen. Inmiddels zitten de piepers en uien in de grond, en staan de doperwten en peulen hun best te doen. De 2-jarige snijbiet doet het ook nog goed. Die kan zo langzamerhand weer geoogst worden.

Mollen #@!?#

Dit is dus waarom ik bijna geen crocussen heb! Elendelingen.

Vlinders

Gek genoeg zag ik de afgelopen 3x op skivakantie vlinders. Dat verwacht je niet als je bijna boven de boomgrens zit in de sneeuw. Toch zag ik ze zelfs op de hoogste top, vlak naast een gletsjer.

Des te verrassender dat ik in Nederland de vlinders pas veel later zie. Ik vraag me wel eens af waarom. Misschien is het hier te vochtig. Zelf weet ik dat door het vocht Nederland voor mij altijd veel kouder voelt. Ik kan mezelf dan bijna niet warm houden. Stuur me naar een gebied met sneeuw of ijs, en het probleem is opgelost. Misschien gaat dat ook voor hun op.




Deze zag ik dus ook pas vorige week. Ze waren met zijn tweetjes. Regelmatig rusten op de groene struiken waarna ze zich voede aan de blauwe druifjes. Zeer gedurft, want naast de blauwe druifjes lag een kat te soezen in de zon.

Oh, die mooie lente

Vorig weekeind was ik aan de wandel met de honden. Het was zulk prachtig weer. Dus komen alle lentebloemen uit en is de wereld extra mooi. Zo kwam ik langs een sloot deze bloemen tegen. Er was tussen het oude riet een heel tapijt. Ik snap nu wel waarom de kleur van Pasen geel is, dat is de natuur namelijk ook.

Kalkoen of waakhond

We waren weer bij mijn nichtje, en moesten dus weer langs de kalkoen. Deze keer was het overdag, dus konden we hem eens goed bekijken. Zijn vrouwtje vond ons wel interessant en kwam eens dichterbij.

Dit vondt hij niet zo'n goed idee. Hij werd helemaal rood en blauw van nijd en stak zijn veren op. Toch wel erg mooi om te zien, en ook wel indrukwekkent.

Update Sophie

Vorige week donderdag hebben we pannekoeken gegeten bij mijn ouders. Daar waren Rob en Ilse met Sophie ook bij. Zoals je kunt zien gaat het goed met haar. Ze is al druk aan het bewegen om spieren te kweken. Stel je voor dat het leren kruipen langer duurt als nodig is. Nieuwsgierig is ze ook, dus ondanks dat haar hoofd nog een klein beetje wiebelig is, wil ze toch alle kanten opkijken. Je zou toch iets missen zeg.