Het is zaterdag, en de zon schijnt. Gisteren was het nog mistig, en vroor het overdag. Dus nu, met die mooie zon, heb je prachtige bomen. Waarschijnlijk heeft iedereen van die mooie plaatjes gezien en geschoten, en zijn we allemaal overvoert met al dit moois. Maar toch laat ik er een paar zien.
Zo mooi is nu een industrieterrein dat al wat ouders is. Ik kan dan ook niet begrijpen dat de hedendaagse opvatting is dat op industrieterreinen geen natuur kan/mag zijn. Ik hoop dan ook dat alle plannen voor een kaalslag door al dit moois weer van de baan zijn.
Eerst even een rondje spoor gelopen met de honden. Nu kun je op de foto's zien hoe scheef het pad al ligt. Wonderlijk hoe de natuur altijd weer gewoon zijn eigen gang gaat als wij mensen ons terug trekken.
En natuurlijk een prachtig plaatje van de kerk die je ziet vanaf de oude spoorbaan.
Patrick is gaan schaatsen met mijn vader en mijn broertje, en mijn moeder en ik zijn gaan lopen met de honden. Bij de woerdense verlaat hebben ze mooie routes om te lopen. En ook hier was het prachtig. Er liepen dan ook veel mensen met een fototoestel.
Deze foto is vanaf de andere kant van de rij genomen. En de kleuren zijn inderdaad mooi. Jammer dat het reeds zo veel gewaait heeft, anders had het nog spectaculairder kunnen zijn. En normaal gesproken schijnt de zon zo rond deze tijd van achter mij op de bomen, nu heb ik wat last van tegenlicht waardoor het niet zo goed uitkomt.
Deze foto is genomen als je het parkje uitkomt. Hier kun je goed zien dat sommige bomen lang in het blad blijven, terwijl andere allang in winterkleed gaan. Ik vraag me nog steeds af waarom de ene boom het zo lang uit houd en de andere niet. Wel heb ik gezien dat het soort afhankelijk is.
In de hal waren deze monniken bezig om een zandmandala te maken. Erg indrukwekkent. Wat nu als er iemand lomp is en flink tegen het platvorm stoot. Ik zou me doodschamen. En wat ik ook zo zonde vindt is dat deze mandala's altijd weer opgeruimt worden. Er zit zo inmens veel werk in, met zoveel gedult. Ik snap nu waar de term monnikenwerk vandaan komt.
Inmiddels zijn de koolmeesjes en andere winter bewoners ook al gearriveerd op het balkon. Elke ochtend maken ze veel misbaar omdat ik nog steeds niet geinvesteerd heb in vetbollen en ander snoepgoed. Maar zolang het voedsel in de natuur nog vrij verkrijgbaar is (lees, slakken bij de vleet die mijn plantjes consumeren en her en der rupsen op rooftocht) kunnen ze de pot op. Ze wachten nog maar even.
Deze heb ik een keer kado gehad toen ik voor een vergadering bij een kweker was. Sinds dien staat hij bij ons op het aanrecht.
Dit is een vleesetende bekerplant. En hij doet zijn werk goed. Als we al eens een vlieg hebben, wordt die snel geconsumeert. Het idee is dat onder in de beker een vloeistof zit, vergelijkbaar met maagsappen. Boven in de beker wordt een voor een vlieg aanlokkende geur verspreid. Als die vlieg daar probeert te landen, en steeds dieper in de beker afdaalt, wordt hij opgegeten/verteerd door de vloeistof. En het deksel functioneert als afdakje, zodat er geen (regen-) water bij de kostbare vloeistof komt. Ingenieus he?
Hij kan zelfs bij ons redelijk goed buiten blijven en overwinteren. Dat vindt ik echter niet leuk, vandaar zijn plaats op het aanrecht. En hij houd van veel water. Buiten dus planten bij een vijver, of binnen lekker met zijn voeten nat zetten. Ik vergeet dat nog wel eens, waardoor sommige van mijn bekers dor worden. Hij houd van erg arme grond, dus geen pokon erbij. Daar gaat hij zeker van dood. Gek genoeg maakt hij ondanks dat gebrek aan voedsel heel makelijk nieuwe bekers. Krijgt hij zeker toch genoeg vliegen te eten bij ons.
Natuurlijk hebben ze ook sponsors gezocht. Je hoeft ondernemers tenslotte niet te vertellen hoe ze aan geld moeten komen als ze iets willen. De sponsors hadden ze nodig omdat ze wel als groep herkenbaar wilde zijn. Er moesten dus uniforme tenutjes komen. En een foto voor een krantenstukje zodat het wel bekent is dat ze gesponsort worden. Ze zien er goed uit he?
In elk geval hele mooie bomen. Het is ongelovelijk hoe snel die kleur verandering gaat. Deze zagen we op zondag tijdens het lopen met de honden. Toen zaten er nog wat groene blaadjes aan. De volgende dag, maandag, waren die bijna allemaal ook verkleurt.
Pompoenen, kan niet missen. Alhoewel hier ook een pastinaak bij ligt (de witte) en een courgette (die kleine groene). Deze liggen op ons balkon.
Natuurlijk bolchrysantjes. Dit is een mini-versie die voor de consumententoets op mijn balkon staat. Vorig jaar had ik een grote in de toets. Die is het blijven doen en gaat nu ook bijna bloeien. De knoppen springen al.
Verkleurent druivenblad. Deze stek staat ook op het balkon, tegen het raam van de deur aan. Ik hoop dat hij ook nog het dieprode stadium bereikt voordat hij afvalt. Eigenlijk moet ik hem op zijn vaste plekje in de volle grond gaan zetten, maar hij staat nog zo mooi.
Gek genoeg ook klaprozen. Deze staan op de oude spoorlijn en kwam ik tegen toen ik met een vriendin de honden uit liet. Toch wel gek om ze nog te zien. Ik associeer ze altijd met voorjaar, maar nog meer met zomer.
En natuurlijk de balkontafel aankleders bij uitstek, het viooltje en de cyclaam. Ook deze zijn van de consumententoets en staan op proef. Normaal staat het mini-cyclaampje binnen. Maar deze kweker wil weten hoe hij het doet als hij buiten blijft. Oorspronkelijk is de cyclaam ook een buitenbol die onder bomen voorkomt. Zodra het blad van de bomen valt en de bol dus meer licht krijgt, gaat hij bloeien. Intussen is de cyclaam zo doorgefokt, dat hij het meestal niet meer uithoud buiten. Deze tot op heden dus wel, zelfs de vorst van deze week heeft hij glansrijk overleeft.
De linker slak op de foto is al klaar voor de winter, die doet zijn deur niet meer open. De rechter is wat later begonnen, en was nog niet klaar met bouwen. Tijdens het fotograferen haalde hij al zijn reeds gerealiseerde werk weer weg zoals je ziet op de 2e foto. Waarschijnlijk om op pad te gaan voor een nieuwe vestigingsplaats. Alwaar hij weer helemaal opnieuw moet beginnen met afsluiten. Ik voel me best een beetje schuldig.
Ik heb een mooi plekje gezocht voor ze. In de hoop dat de vogels ze niet vinden die graag een slakje eten om de winter door te komen.
Deze, volgens mij een zwam, in mijn jeugd bekent als elfenbankje, hangt al weken aan deze boom langs een weg waar ik regelmatig kom. Maar op die momenten had ik geen tijd om te stoppen, of mijn fototoestel niet bij me. Ik heb wel mooi het verouderingsproces kunnen volgen. Net als bij mensen verdroogt de huid wat, en onstaan er rimpels. En de kleur verandert, in dit geval wat bleker. Heel interessant.
Posts
