IJsbloemen

Op maandag haal ik altijd vers brood. Dat probeer ik op de fiets te doen, maar in de winter is dat niet fijn. Voor het gemak pak ik dan altijd de auto van Patrick, dat gaat wat sneller dan de mijne.

Maar zo niet deze maandag. Denk je net dat de winter er nog steeds niet is, en dat terwijl Kerst nog maar een week wachten is, begint de winter zich toch te roeren. Het krabben was niet leuk.

Toch heb ik er van genoten. Kijk maar wat mooi. Soms toch jammer dat onze huizen tegenwoordig zo goed geisoleerd zijn.

Inventiviteit van de natuur

Over onkruid gesproken. Deze brandnetel groeit gewoon in/op het asfalt!

Volkstuin in december

Het is nog steeds geen winter, zo zacht en warm dat het is. Voor ons een uitkomst, want eigenlijk hadden de gladiolen er al lang uit gemoeten en de grond bemest en gespit. Maar ja, druk, druk, druk. Dat krijg je met een eigen bedrijf.

Zondag hadden we eindelijk eens geen afspraken, en het was mooi weer. Dus wij er op uit. Voor dat we er waren was het natuurlijk laat. Eerst alles bij elkaar zoeken, vervolgens gezellig kletsen met de buren die met de hond langs komen. Eindelijk op de tuin aangekomen, begint het binnen een half uur te hagelen.

Maar wij zijn bikkels, we gaan door. Want we hebben de buurman belooft dat de houtwal eruit gaat zodat ons stuk verbreed kan worden en we samen een wat verantwoorder hekje kunnen delen. Maar na nog 2 hagelbuien vinden de honden die mee waren het ook al niet meer gezellig.

Na 1,5 uur werken, toch maar naar huis, gezellig bij de potkachel. We hebben eenmaal thuis geen wolk meer gezien en heerlijk genoten van het zonnetje!

Talens

Het geven van schilderles is al leuk op zich, maar er hangen ook nog andere leuke dingen aan vast. Zo mag je namelijk deelnemen aan een Masterclass van Talens als je professioneel kunstenaar bent, of les geeft. En dat laatste doe ik sinds een jaar.

Een Masterclass houdt in dat je 2 dagen mag komen naar de Talens fabriek. De 1e dag begin je met een rondleiding door de fabriek. Erg leuk om te zien hoe ze verf maken en verpakken, en meteen worden bepaalde dingen duidelijker wat betreft de verwerking van de verf. Daarna ga je naar het atelier, waar het een en ander wordt uitgelegt over de produkten die te maken hebben met het theme van de masterclass (in dit geval acrylverf, gels en mediums) en mag je nog wat uit proberen.

De 2e dag wordt helemaal besteed aan uitproberen. Je bent dus een hele dag heerlijk aan het schilderen, en mag pakken wat je wilt. Wat een genot. We hebben dus eerst allemaal een doek van 1x1 mtr geprepareerd met allerlei materialen en de diverse mediums. Daarna heb ik soorten acrylverf uitgeprobeert op een iets kleiner doek (50x50 cm), waarna we nog even met z'n alleen iets leuks gingen doen. Op een doek van 30x60 cm met heel veel gesso een heleboel servetten plakken. Dit klinkt gek in woorden, maar het resultaat wordt wel leuk. Wie geinteresseerd is moet maar komen kijken.

Tenslotte krijg je na alle 2 de dagen ook nog een heel groot pakket met materiaal mee naar huis. Ik heb nu dus voldoende verf en gel en medium om de komende tijd ruim door te komen. Heel gul en heel leuk. Natuurlijk is dit een hele slimme marketing-techniek van Talens, maar bij mij is het aangeslagen. Ik ga niet meer moeilijk doen en andere merken kopen.

Oja, op de foto's zie je het atelier van Talens. Een Walhalla voor mensen zoals mij!

Visite

Nu we allebei de beschikking hebben over een digi, heb ik hem dus permanent in mijn jaszak zitten. Vandaag kwam dat mooi uit.

Ik ga namelijk elke woensdag ochtend naar mijn tante om samen te schilderen. Dan zitten we aan haar eettafel met uitzicht op de tuin. Een paar jaar geleden heeft zij een natuurlijke tuin aangelegt, en dat begint zijn vruchten af te werpen. Ze krijgt namelijk heel veel bezoek van diverse beesten. Sinds zij vogelvoer heeft opgehangen en neergelegt, komt o.a. meneer fazant op bezoek. En die is zo mooi om te zien.

Zo heel af en toe hebben wij er ook een op de werft. Maar met 2 honden en een kat die dat zeer interessant vinden, blijft hij meestal weg of loopt een straatje om.

De foto is door het raam genomen, maar daarom niet minder mooi.

Digi

Onze oude digitale camera begint wat slijtage te vertonen, en we moeten wel eens vechten wie hem mee mag. Na 6 jaar tijd voor een nieuwe dus. Maar dat kost toch weer een half jaar dubben welke het dan moet worden. We zijn eruit! Dit is hem:

En dan moet je hem natuurlijk nog uitproberen ook. Lekker spelen, kijken wat hij allemaal kan. Dat levert de meest gekke foto's op. Maar daarom niet minder leuk.

Gekukel

Eindelijk was het dan mooi weer, en dat nog wel in het weekeind. Gelukkig, want ik had nog steeds niet de foto's gemaakt voor onze zakelijke kerstkaart. Tijdens het maken van die foto's stonden de kippen op het erf er zo mooi bij. Het was gewoon te verleidelijk om ze niet te fotograferen.

Ze hadden nog niet gegeten, en dat lieten de hanen duidelijk merken met een hoop gekukel. En laat ik nu heerlijk ontspannen raken van hanengekraai! Een beter begin van een weekeind kun je je dus niet wensen.

Halloween (een beetje laat)

Tijdens het opruimen van wat foto's, kwam ik de pompoen tegen. En die wilde ik jullie toch niet onthouden. De 1e foto is van een pompoen die lekker ligt te rijpen in de zon, in afwachting van de oogst. De oogst is als het steeltje van de pompoen begint in te drogen. Dan is hij lekker lang houdbaar en kun je dus tot ver in de winter de pompoen nog opeten. Tenzij je hem stoot en hij een beurse plek krijgt. Dan is hij met een week verrot.


Veel mensen hebben mogen mee genieten van onze pompoenoogst, zo veel waren het er. Dat maakt het extra leuk. Ook om de verhalen te horen over het werk wat er in is gestopt om een gezicht te maken. Of hoe er voor het eerst pompoensoep gemaakt is. Dit was het resultaat van de pompoensoep die Astrid en Patrick voor ons gemaakt hadden. Met een beetje te veel chilly's, dus vuurspuwent heet.

Waterkrachtcentrale Amerongen

Patrick is een weekeind uit geweest. De bedoeling was dat hij samen met zijn vader en zwager op zaterdag en zondag zou gaan golfen. Echter, de zaterdagmiddag hebben ze vrij gehouden om een excursie te doen naar de waterkrachtcentrale van Amerongen. Ze kregen namelijk niet alleen uitgebreid uitleg, maar mochten er ook in (in de machinekamer) en op.

Daarnaast zijn ze ook naar de vistrap wezen kijken en hebben daar uitleg over gekregen. De vistrap is op de laatste foto te zien. Deze foto is genomen toen ze bovenop een van de ringen van de centrale stonden. Gelukkig was het die dag heel mooi weer, en hadden ze prachtig uitzicht over de Utrechtse Heuvelrug. Ze vonden het alle 3 erg leuk en kwamen enthousiast thuis.

Bob de Bouwer

Het zoontje van mijn vriendin gaat naar een lagere school in Bussum. Die school had bedacht dat het leuk zou zijn om een maand lang het project bouw te draaien. Denkt mijn vriendin, Resi is aannemer, daar kan ik wat mee. En zo kwam ik een ochtend voor de klas te staan.

Ik begon in groep 1/2, de kleuters dus. Na wat voorbereiding (in de vorm van een aantal aflevering Bob de Bouwer kijken, blijkbaar erg populair in die leeftijdsgroep) heb ik besloten om het te houden bij de aankleding van een bouwvakker, en eventueel wat voordoen. Het resultaat was dat ik in de klas mijn werkbroek heb aangetrokken en heb laten zien dat je in speciale vakjes je timmermanspotlood en duimstok kunt opbergen. Natuurlijk heb ik meteen de kans gegrepen om het verschil te laten zien tussen een duimstok en een rolmaat.

Na elk onderdeel mochten ze zelf zeggen wat een bouwvakker nog meer draagt. Elke keer was het antwoord, een bouwhelm, maar daar moesten ze nog even op wachten, eerst moest ik mijn schoenen nog wisselen. Toen ik die uittrok kreeg ik meteen te horen dat dat niet mocht in de klas! Om het verschil te laten zien heb ik ze laten duwen op hun eigen schoenen, zodat ze hun tenen voelden, en vervolgens mijn werkschoenen laten rondgaan zodat ze voelden dat die harde neuzen hebben om mijn tenen te beschermen. Heel interessant.

Natuurlijk heeft een bouwvakker een spijkerschort waarin een schroevendraaier, tang en hammer zit, en z'n schroeven en spijkers. Nog steeds geen bouwhelm dus. Wel moeten zijn oren beschermt worden. Iedereen mocht even een set oorbeschermers op om te merken dat je inderdaad veel minder hoort. Ze waren zo slim om uit te vinden dat je dat het beste kan testen door met z'n allen hard te gillen. Het mondkapje om stof tegen te gaan werd ook uitgeprobeerd, dat vonden ze maar stinken.

En toen was eindelijk de bouwhelm aan de beurt. Eerst moesten ze vertellen waarom die nodig was, waarna ze hem allemaal even op mochten. Meteen een mooi moment om groepsfoto's te nemen. De meeste vonden het wel stoer om hem te dragen, ook al gleed hij voor hun ogen.

Als laatste kregen ze allemaal een eigen spijker en schroef. Zo konden ze mooi zien wat het verschil is. Met de accu-tol, (een boormachine met accu die ook gebruikt kan worden om te schroeven) heb ik voorgedaan hoe tegenwoordig geschroefd wordt. Na hetzelfde gedaan te hebben met een schroevendraaier werd duidelijk dat het met een machine makelijker gaat. Maar daarna natuurlijk nog even zelf een spijker in het hout slaan. Dat blijft toch het leukst.

Hierna was het voor mij tijd om door te gaan naar groep 6/7. Dit zijn 10 en 11 jarige kinderen. Deze groep had van te voren een aantal vragen opgesteld en aan mij gemailt. Erg handig voor mijn voorbereiding. Door deze vragen in de klas te beantwoorden werd het grootste gedeelte van de bouw behandelt. Tussen deze vragen door konden ze op dat moment ontstane vragen stellen, waardoor het een levendig uurtje werd. Als afsluiting in deze groep is de juf met de helft van de klas achter de computer gegaan om onze website te bekijken. De andere helft is met mij mee naar buiten gegaan om specie te maken, en een paar stenen te metselen. Na deze 2 groepen gewisselt te hebben, was deze ochtend heel snel weer voorbij.

New Fiat 500

Aan sommige mensen heb ik het al verteld, het leven van mijn geliefde Fiat 500 is eindig. Het lijkt erop dat de roest het binnen een jaar of 5 gaat winnen, en het economisch gezien niet meer haalbaar is om mijn autotje in leven te houden. Dus wat nu?

Patrick ziet het al helemaal zitten, een veel minder milieuvervuilende auto op de werft. Eindelijk voldoen aan zijn ideaal. Dus een Volkswagen Lupo kopen. Maar ik wil eigenlijk gewoon een leuke auto, een die niet zo saai is. Daar ik nog zo'n 5 jaar heb voor het tijd is wil ik er nog eens goed over nadenken.

Toen de Smart net uit was, zag ik die wel zitten. Betaalbaar, klein en lekker gek. Inmiddels zijn meer merken op het idee gekomen en naast de New Beetle hebben we de New Mini. Die ziet er zo lekker sportief uit, en de honden kunnen er in. Leuke kleurtjes ook. Maar veel duurder dan de Smart. Het blijft dus dubben, de Smart of de New Mini. Of Misschien toch een nieuwe oldtimer Fiat 500? Er zijn namelijk genoeg goed gerestaureerde te krijgen.

En toen stond vandaag dit stukje in de krant. Wordt de keus nog moeilijker. Alleen het kontje vindt ik minder mooi en hij zou nog iets aparter kunnen, maar verder, mmmmm........



(Telegraaf dd. 17 nov. 2006)

Op basis van de Panda komt volgend jaar de 500, eerder gepresenteerd als conceptcar Trèpiuno. De auto is de moderne interpretatie van de aloude en wereldberoemde 500 uit de jaren vijftig.

De 500 is geen goedkope variant van de Panda, maar zal naast of zelfs een klein stukje boven de Panda worden gepositioneerd. Het moet een cult-auto worden. Zoals BMW dat uiterst succesvol met de Mini doet en Smart dacht met de verre van succesvolle ForFour te kunnen doen. Fiat ontwikkelt nu een complete lifestyle-wereld rond de 500, geheel in stijl van Mini. Merchandising met tassen, kleding, accessoires en GSM-telefoons staan gepland. Ook accessoires om de driedeurs hatchback aan te kleden volgen, zoals striping voor op de motorkap en een heuse bagagekoffer die op de buitenzijde van de achterklep moet worden bevestigd. De 500 komt in 2007.

Kijk ook even op www.fiat500.com . Ze maken er een heel feest van.

Dierenpark Amersfoort

Afgelopen woensdag zijn we naar Dierenpark Amersfoort geweest. Het stormde nog in Nederland, maar daar tussen de bossen merkte je er weinig van. En de paar keer dat er een buitje viel, konden we ergens naar binnen.

Vroeger kon je de dieren nog niet echt goed bekijken. Er zat altijd een flinke afstand tussen de bezoekers en de kooien, en de tralies waren dik en zaten dicht op elkaar. Dit allemaal om te voorkomen dat de mens schade opliep van zijn contact met een 'wild' dier. Tegenwoordig worden de kooien niet alleen veel groter, maar gebruiken ze ook glas om de dieren en mensen van elkaar gescheiden te houden. Dit is helemaal fantastisch voor beide partijen, want je kunt dus bijna neus aan neus komen met elkaar, en ook wat interactie hebben. Dit levert natuurlijk mooie foto's op en een aantal uren flink genieten.

Na de parkieten die op je hand komen zitten brengt de wandelroute je bij de beren. Die zijn erg nieuwsgierig als je een broodje eet en komen dan ook pontifikaal voor je neus zitten. Als ze konden zouden ze mee-eten.

Altijd leuk om te zien is Hedwig, natuurlijk een sneeuwuil, maar na Harry Potter omgedoopt door veel kinderen en nu zo genoemt. Olifanten zijn altijd weer indrukwekkent hoe ze zonder moeite de dikste takken door midden breken en vervolgens met het puntje van hun slurf heel delicaat alleen de bast van een tak halen om op te eten.

Patrick brengt altijd veel tijd door bij de aapen. In dit dierenpark hebben ze diverse soorten waarvan de meeste op leuk eilanden zitten waar ze zonder schade aan te richten kattenkwaad kunnen uithalen. Blijkbaar vinden ze het goed toefen in dit dierenpark, want alle soorten hadden 1 of meerdere jongen.

De giraffen kun je zelfs aaien. Ze hebben een looppad gemaakt op ooghoogte voor de giraffen. Dan kunnen ze zonder een nekhernia te krijgen eens lekker kijken naar die vreemde mensen. Hun neus past door het hek heen zodat je ook helemaal besnuffelt wordt, en als je iets te eten hebt proberen ze dat met hun lenige tong van je af te pakken. Verder zijn het volleerde fotomodellen. Ze gaan doodstil staan zodat je eens een goede en scherpe foto van ze kunt maken. Dan kijken ze je sexie aan van onder die fluwele wimpers. Ja, ze hebben helemaal door hoe het moet.

Uiteindelijk kom je via de neushoorn bij de katachtigen. Mijn favorieten. Altijd weer ben ik door die beesten het meest gefacineert. Ik snap ook waarom deze beesten tot de koningen van het land worden verheven. Ze stralen zo'n beheerste overmacht uit. Zelfs als ze slapen is het duidelijk dat je maar beter heel voorzichtig kunt zijn, of nog beter, gewoon weg gaan. Ook hier is weer veel glas gebruikt, en vooral rond etenstijd geeft dat leuke effecten. Dan worden ze namelijk actief en gaan aan de wandel door hun verblijf. Dan kan het je dus overkomen dat je echt recht tegen over zo'n beest staat. Heel gaaf. Hierdoor kun je wel zien hoe ver we tegenwoordig van de natuur afstaan. Eigenlijk zouden deze 2 jongetjes niet op hun gemak moeten zijn, ondanks het glas. Maar dat gevoel is helemaal weg in deze moderne tijd.

Zelf kon ik het natuurlijk niet laten om ook even zo dichtbij te komen. Dat heeft geresulteerd in deze laatste 2 foto's. Stel je voor dat je er zo een thuis hebt? Iedereen vindt onze kat Scoobie al groot, maar onze ukkepuk kan absoluut niet op tegen deze twee!

Brand in de timmerfabriek!

Wees gerust, het was een neppert. Een vriend van mijn neefje werkt bij de vrijwillige brandweer. Die zoeken natuurlijk altijd plekken om te oefenen. Het voordeel daarvan is, dat als er eens een keer iets in het echt gebeurt, ze je pand door en door kennen. En het is natuurlijk erg leuk om eens op je eigen werft zo'n happening te hebben.

Gisteren zijn er 2 ploegen geweest. De eerste hadden een brand die beneden was begonnen en doorgeslagen was naar de zolder. Daarnaast hadden ze een mobiel slachtoffer, en een slachtoffer dat buiten westen was. Gelukkig konden ze wel door de voordeur naar binnen.

De tweede groep had een slachtoffer op de nieuwe zolder. Maar daar konden ze niet bij, want de brand was op de brug. En de voordeur zat dicht waardoor ze door de achterdeur moesten.

Beide oefeningen leken tergent langzaam te gaan, bij een echt ongeval was ik allang woedendt uitgevallen dat ze toch echt wat sneller onze mannen moeten redden. Maar dit bleek normaal. Het schijnt allemaal sneller te gaan als ze echt even goed de tijd nemen om de situatie te bekijken en er achter komen hoe het interieur van het pand is. Daarnaast hebben wij veel stof (gek he, in een timmerfabriek) en chemische produkten als verf, dus moeten ze perslucht gebruiken voor hun eigen veiligheid. Anders kunnen ze nog niemand helpen als ze zelf tegen de vlakte gaan. Voor ons dus ook leerzaam.

Waarschijnlijk komen ze binnen kort nog een keer om de andere groep een oefening te laten doen. En daarna zouden ze ook graag komen met de jeugd-brandweer. Van ons mag het, graag zelfs!

Herfst

Het is er dan toch van gekomen. De herfst.

Er verandert veel. Vorige week hebben we voor het eerst de potkachel gebrand. De blaadjes aan de bomen worden geel en beginnen zelfs al af te vallen. De pompoenen zijn rijp en geoogst. En het is weer vroeg genoeg donker om kaarsjes aan te steken.

Een vriendin woont vlak bij een bos met tamme kastanjes, ook een herfst-produkt, en heerlijk om te poffen op de potkachel. Ik hoop dat ze er veel vindt, dan krijg ik er ook wat. En je kunt weer volop genieten van paddestoelen.

Toen ik naar huis reed zag ik deze. De zon piepte net weer even te voorschijn, dus gauw wat foto's gemaakt. Ik denk dat het inkt-zwammen zijn, maar zeker weten doe ik het niet. Jammer dat er hier geen kabouter-paddestoelen in de buurt groeien. Die rood-met-witte-stippen zijn erg fotogeniek.

Praag zondag

Helaas, het regende. Pijpenstelen. Maar we kregen een gids, dus toch naar buiten. Een erg grappige dame, die ons de stad heeft laten zien. Hierdoor kregen vele gebouwen die we gisteren zagen een naam. Leuk. Dit gebouw bijvoorbeeld, is het stadshuis. Niet in ambtenaren, maar in samen komen. Helemaal opgetrokken in Art Deco, en stijl-vast. De linkerkant is een koffiehuis, de rechterkant een restaurant. Binnen in een zaal. Prachtig.

Maar ook moderne architectuur staat in deze stad. Gelukkig niet van de lompe, vieze, betonnen kolossen. Maar iets waar over nagedacht is en volgens mij ook mooi blijft tot in de verre toekomst. Wel erg ingewikkelt, moet er niet aan denken om dat te bouwen.

Daarnaast zijn we nog door de joodse wijk gelopen. Ook al erg mooi. En de brug met kunstenaars over naar de kunstenaarswijk, waarachter de regering zeteld in haar grote gebouwen. Vooral de kunstenaarswijk heeft erg te lijden gehad van de winter-overstromingen in ik dacht 2002. Heel vervelent voor hun, maar inmiddels is alles weer opgeknapt.

Vervolgens was er nog een lunch in het hotel met z'n allen, waarna we helaas weer naar huis moesten. Om 21.00 uur konden we de meisjes weer begroeten en was dit weekeind weer voorbij. We gaan zeker nog een keer terug!

Praag zaterdag

's Morgens met de bus terug naar Praag en afgezet bij ons hotel. Weer een Mercure, precies langs de rand van de oude stad. Alles op loopafstand dus, perfect. Met een groepje collega's zijn we eerst gaan luchen, waarna we de stad hebben bekeken. Erg mooi! Doordat Praag al vroeg in handen van de vijand viel, hebben ze niets te lijden gehad van de 2e wereldoorlog. En dat is te zien. Alle gebouwen zijn nog in tact. En ze zijn de stad aan het opknappen. Nu de gevels schoon zijn is het ook een vrolijke stad.

Op het centrale plein hebben we weer een tijdje door gebracht op een terras. We zaten vlak bij de toren met de diverse tijds-aanduidingen. Elk uur dat hij slaat, gaat er vanalles bewegen. Dit roept dan ook drommen touristen op. Natuurlijk is er de gewone tijd, maar ook de datum staat op deze klok. Verder heeft ook dit plein weer erg veel hele mooie gebouwen.

's Avonds zijn we wezen eten met een paar collega's, waarna we naar een discotheek zijn geweest. Ze wilde naar de Roxy. Gelukkig bleven we niet lang, er werd house muziek gedraad door een dj genaamt Bush. House kan leuk zijn, als het vrolijk is. Maar dit was van die donkere, niet melodieuse rampestamp muziek. De groep had het dus al snel gezien. Daarna zijn we naar La Fabrique geweest. Een mooie toog-kelder (zoals langs de grachten in Utrecht), met gewone hedendaagse muziek. Veel beter dus. We lagen dan ook om 02.00 uur in bed.

Studie-reis

We mochten met de aannemers-club op reis. De jongerenkern bestaat namelijk zoveel jaar, dus tijd voor een feestje. Stiho sponsorde een reisje naar een houtzagerij in Gorlitz, Duitsland, met aansluitend een weekeindje Praag. Voor een klein bedrag konden we mee. En dat hebben we gedaan.

Donderdag vlogen we vanaf Schiphol naar Praag, waar een bus klaar stond om ons naar Gorlitz te brengen. De overnachting in het plaatselijke Mercure was al geregelt, en het buffet stond klaar. Na ruim 3 uur in de bus konden we dus meteen aanvallen. Sommige hebben nog zitten natafelen tot 03.00 uur, maar wij zijn er om 23.00 uur in gekropen. We hadden een heel luxe kamer.

De volgende ochtend werden we naar de houtzagerij gebracht waar we een introductie kregen. Het bleek dat wij door de interesse van Patrick in hout, al erg veel wisten. We konden niet wachten om de zagerij daadwerkelijk in te gaan, want dat was het enige wat we nog niet van dichtbij hebben gezien in Canada en Zweden.

Dit bedrijf zet zijn zagerijen helemaal nieuw op. De routing is dus perfect en de machines nieuw. Inmiddels hebben ze 5 zagerijen in bezit. Deze zagerij maakt alleen tussen-lengtes. Dus niet kleiner als 2 mtr en niet groter als 5 mtr. En als het hout slecht is leveren ze veel aan de pallet-industrie. Daarnaast gaan de afval-produkten naar de papier-industrie en ze gebruiken het zelf voor hun droogkamers (hout verbranden voor de warmte).


Nadat het hout is aangeleverd door de vrachtwagens, wordt het gesorteerd op lengte en dikte. De dunste plek van de stam bepaalt de diameter (= dikte). Dit gebeurt door deze machine. De stammen komen op een lopende band te liggen die ze door een scanapparaat voert. De computer meet ze, en de lopende band weet dan precies bij welk stapeltje de stam eraf geduwt moet worden.

Vervolgens worden de stammen op een andere lopende band gelegt waar ze door de zagen gevoert worden. De 4 zijkanten worden eraf gezaagt zodat je een 4-kanten balk krijgt, en dan wordt de balk al of niet in dunnere planken gezaagt. Dit hangt af van de bestellingen en de mogelijkheden van de stam. Het tempo ligt hoog, met een minuut is de stam een stapel planken geworden.

Als laatste moet het hout nog gedroogt worden. Daarvoor worden de pakketen in een hele grote oven gezet, die verwarmt wordt met het afval van het reeds gezaagde hout. Er zijn in totaal 28 droogkamers aanwezig, waar het hout een paar uur tot een aantal dagen verblijft. Dit hangt weer af van de hoeveelheid vocht in het hout. Door de warmte loopt er af en toe hars uit de planken. Ik ben in staat geweest om een beetje te verzamelen. Nu heb ik dus een klompje jong hars liggen naast een stuk barnsteen van 50.000 jaar oud. Waarom is dit interessant? Omdat barnsteen ingedroogt en daardoor verhard hars is. Leuk he?

Na een lunch werden we naar het bos gebracht waar ze aan het kappen waren. Een erg handige machine wordt hier voor gebruikt. Hij zaagt de bomen om of het luciferhoutjes zijn, waarna hij de takken eraf ritst, en de stam op de gewenste lengtes zaagt. Je staat erbij en kijkt er naar. Kost ongeveer 1 a 2 minuten per boom.

De rest van de middag was ter vrije besteding. We zijn dus het stadje Gorlitz in geweest, erg leuk. Ook konden we nog de brug over naar Polen. Tijdens de herindeling is de stad namelijk in tweeen gedeelt omdat de rivier zo'n makelijke landsgrens is. Maar dat zijn we niet gaan bekijken. Wel hebben we lekker in de zon op een terras met een aantal collega's gezeten. De avond hebben we in een leuk restaurant met z'n allen gegeten waarna we een rondleiding met een gids hebben gehad. En vervolgens natuurlijk de avond afsluiten in het cafe. Erg gezellig.

Rivierkreeft

Ik wist van het bestaan, maar ongeveer 2 weken geleden heb ik er een gezien in het echt. Samen met Jeanette was ik naar de volkstuin van haar schoonouders in de omgeving van Kortenhoef. We liepen gelijk op met andere mensen, vroeg die meneer ineens onze aandacht. Liep er zomaar een rivierkreeft op het pad. Verdwaald zeker.

De kreeft schrok ook van ons, want hij ging meteen in aanvals-houding. Scharen omhoog, leunen op zijn staart. Hij viel er bijna van achterover. Na een paar foto's hebben we hem dus maar weer met rust gelaten. Alhoewel ze erg lekker schijnen te zijn. Mischien had ik hem toch mee naar huis moeten nemen.....

Fiat 500

Rij je na een leuke dag de snelweg af bij Breukelen, denk je over een kwartier thuis te zijn, begeeft je auto het. Heel vervelent, maar niet getreurd, wij zijn lid van de ANWB. Daar wordt veel over geklaagt, volgens mij overbodig. Meteen gebelt, het was inmiddels 15.45 uur. Zonnetje scheen, er zou snel iemand komen. Een brandweerman hielp even om mijn 500 goed in de berm te parkeren, dat is veiliger voor het verkeer.

Na een kwartier wachten was ik wel verveelt. Auto's kijken is niet mijn hobby. Gelukkig had ik iets te lezen in de auto. Maar na 3 kwartier ga je je toch afvragen waar de ANWB blijft. Na een uur toch maar gebelt. Nee mevrouw, ze zijn onderweg. Het duurt nu niet lang meer. OK, ik wacht nog wel even. Naar huis gebelt dat het wat later wordt.

Na 1,5 uur nog niets. Inmiddels toch wel geergert maar weer gebelt. Ze ging even navragen waar de monteur zat. Die bleek elk moment aan te kunnen komen, en inderdaad, ik zag de gele wagen van de ANWB. Een heel aardige man stapte uit en vertelde dat de planner hem helemaal uit Gouda had laten komen. Erg vreemd, zo onder de rook van de A2, dan moet er toch een dichterbij zitten?

Twee minuten later was het euvel opgelost. Mijn rotor bleek los te zitten en was gedraait, waardoor er geen contact meer was. Na een foto en de vraag van de monteur of ik een klachtenbrief wilde schrijven aan zijn baas, want hij was het mis-plannen inmiddels ook wel zat, kon ik verder naar huis. Inmiddels veel minder tevreden over de ANWB.

Sterre

Op zondag worden we geacht extra tijd te spenderen met onze meiden. Als we dat niet doen, zijn ze zeer teleurgesteld. Meestal gaan we een rondje lopen, waarbij zij zich naar hartelust vies kunnen maken. Ze lopen graag door het lange gras, waardoor ze onder het kleefkruid komen te zitten. Of rollen in voor hun lekker geurende viezigheden. Maar het ultieme genoten is toch wel lekker met poten en buik in de sloten baggeren. De rest van de dag mogen ze dus ook niet meer naar binnen.

Maar voor het zo ver is, lopen ze de hele morgen achter onze kont aan. Sterre heeft uit gevonden dat de nieuwe tuinbank achter, groot genoeg is om met meer dan 2 personen op te zitten. Zelfs Tara kruipt er af en toe gezellig bij. Dan zit het dermate vol dat Scooby zich liever op de tafel verschanst.

Af gelopen zondag mochten ze mee naar boven. Dit gebeurt wel vaker. Dan zwaaien ze met hun staarten een plantje op de grond, knagen op het stookhout zodat wij splinters in onze sokken krijgen, en willen heel veel geknuffelt worden. En als je niet voldoet aan een knuffelverzoek, weten ze je op diverse manier zo ver te krijgen dat alsnog te doen. Sterre bedacht dat we best met z'n tweetjes op de stoel konden zitten, dus klom bij mij op schoot. Nu gebeurt dat wel vaker, waarbij de achterpoten op de grond blijven. Deze zondag was ook dat niet genoeg, en klom ze boven op me. Koud had ik het niet meer toen ze eenmaal tevreden was.